Читать книгу: «ОДАМИЙЛИК СЎҚМОҚЛАРИДА», страница 5

Қайсидир ахмоқни нолиганидан,

Хеч қачон хатто тик боқма Отага.

ТУРНАЛАР

Баҳор келди, -дея учиб келасиз,

Узоқ жанубдан, баланд осмонда,

Сехрли товушла нелар деярсиз?

Парвоз қилиб хар ҳил шаклда.

Қабристон устидан учаётганда,

Тўҳтагандек, бир айланасиз.

Ўтганларни шунда зиёрат қилиб,

Нималар деб, сизлар сайрайсиз.

Ёкимли товушла этибор тортиб.

Тирикликни ўзингизга қаратиб,

Шимол томонга учиб кетасиз.

Бахорга етганларга омонлик тилаб,

Қабристонлар устида учиб айланиб,

Не манода шунда дуо қиласиз.

Сиз турналар, сехрли қушлар,

Не сирлардан дарак берасиз.

Келганингизда кўгил қувнайди,

Кузда, жанубга қайтганингизда,

Кўнгилим бироз ғамга чўкади.

(фото из личного архива)

ОНАЖОНИМ

Тўрт уғил, беш кизни катта қилдингиз,

Оқ ювиб, оқ тараб улғайтирдингиз.

Доимо мехнатда ўтган умрингиз,

Аждодлар рухини шод айладингиз,

Болаларингизни халол боқтингиз.

Бемор бўлишганда парвона бўлиб,

Мехрингизни ҳам тукиб сочдингиз,

Турмушга бердингиз, ўйлантирдингиз,

Набираларга бағишлаб хаётингизни,

Шулар дунёдаги бахтим дедингиз.

Волидамни, фариштамни хасталик енгди,

Туқсонга яқинлаб тўшакда қолди.

Қизлари ёнида гирду капалак,

Волидам ёнида хар бири малак.

Онамни қолган хар бир кунида,

Дармон бўлдилар улар дардига.

Хаёт бағишлаган бўлди қизлари.

Шундай қаррилик насиб қилсинки,

Ёнингизда бўлсин фарзандларингиз,

Жисмингиздан бўлган дилбандларингиз.

Тангри дер, -Кўриб турибман,

Нега арзисангиз, шуни берурман,

Ота-онангизга нима қилсангиз,

Хаётингизда кўпроқ курурсиз.

Онам кетдилар чин дунё қараб,

Ёлғончи дуёни абадий ташлаб,

Орқамга қолинглар, -дея фарзандларига.

Бориб қўшилдилар аждодларига,

Азиз, мирзоларнинг авлодларига.

Обод бўлсин онажоним оҳиратингиз,

Шохистаю-жаннатда бўлсин жоингиз,

Қабрингиз нурларга-гулларга тўлсин.

Сизни эзозлаганлар, энг баҳтли бўлсин.

АМИН.

ОЙХОЛАМГА ХОТИРА

Холам маним, фариштам маним,

Юзга юзлашган, ҳам бувим маним.

Камтарин, меҳрибон, доно эдингиз,

Ёқимли, маноли, юмшоқ сўзингиз,

Исмингизга мос эди малоҳатингиз.

Хаётда Малоҳатли бўлиб ўтдингиз.

Тоза фарзандларни сиз ўстирдингиз,

Олим ва донодир фарзандларингиз.

Ўн уч ёшда беш ёшли синглингиз билан,

Бу оламда ёлғиз колиб кетдингиз.

Онамга оналик мехрин бердингиз.

Холагинам маним, фариштам маним.

Бувигинам мани, сизнинг онангиз,

Биринчи аёл ўқитучи Шахрисабзда,

Оламдан ўтганлар ўттиз беш ёшда.

Бобомни сургун қилганларида,

Бўлган эдингиз сиз ўн уч ёшда.

Дўстларига минг бора рахмат бобомни,

Ёлғиз қолдирмаганлар шунда сизларни.

Ҳолагинам маним, фариштам маним.

Қолгансизлар катта ҳовлида ота онасиз.

Қанча оғир кунлар ўтди, нолимадингиз,

Хар бир кунингизга шукур қилдингиз.

Онамни ўстириб қийналгандирсиз?

Чўнки ўзингиз ҳам ёш қиз эдингиз,

Бу хақда ҳеч қачон гапирмадингиз.

Холагинам-авлиё фариштам маним,

Мени кўзим олдида келарсиз доим,

Шунда қалқийди қўзимда ёшим,

Онам учун сизга минг бор рахматим.

Бошим ерга теккунча сизга тъазимим,

Абадийдир мени сизга ҳам эҳтиромим.

Фариштагинам мани, ойхолажоним.

Биламан жоингиз жаннатда сизни,

Биламан охиратингиз ободлигини.

Сизга атаб қилурман ибодатимни,

Фаришталар етказсин дуоларимни.

Қабрингиз доимо гулларга тўлсин,

Жаннатдан нурлари ёғилиб тўрсин.

Малоҳатли муқаддас авлиём маним,

Ойҳолам маним, фариштам маним…

НУРМУХАММАДНИКИГА ТЎЙГА БОРСАНГИЗ…

Нурмухаммад шогирдим, ўғлининг суннат тўйига,

Таклиф қилиб, менга деди, -Сиз томондан ўн кишига,

Жой таёрлайман алоҳида, кенг, салқин хонада.

Саккиз киши бўлиб бордик унинг тўйига,

Кулиб, -Қарз бўлиб қолдингиз икки кишига, -

Дея, таклиф қилди бизни катта, хонага,

Бордир хамма нарса, кенг, оқ дастурхонда.

Ароқ хам турибди тўртта, хар-ҳил шишада.

Ўтирдик, ўғлига, ўзига, кўплаб дуолар қилдик.

Нурмуаммад, бир пиёладан тўлдириб қўйиб,

Деди, – “Сузланг энди ўғлимга тилагингизни,

Оҳиригача ичиб тасдиқланг айтганингизни”.

Ичмаганча Нурмухаммад асло қўймади.

Кегин катта ховли тўла меҳмонлар томон,

Узр сўраб, келишин айтиб у чиқиб кетди.

Бироз ўтиб кириб келди яна бир мезбон,

Бир қулида, катта лаган арча хидли,

Қўй гўштидан иссиқ кабоб тадирли,

Иккинчи қулида эса тўрт шиша ароқ.

Меҳмонлар билан танишиб олай,

Ва биргаликда юз грам хам отай, -

Деди, лаганни ўртага қўийб,

Пиёлаларга қуйди тўлдириб.

Ичирди бизни у мажбур қилиб.

Бироз ўтиб яна бир мезбон.

Қовурилган балиқ, тўрт шиша ароқ,

Танишайлик, -дея кутариб келди.

Такрорланди қайта шу сахна.

Бироз ўтиб яна бир мезбон,

Бостирма жужа, тўрт шиша ароқ,

Ўзининг анча кайфи тароқ,

Танишайлик, -дея қуйди у ароқ.

Гуё-ки бунинг охири кўринмас эди,

Бу танишувлар асло тугамас эди.

Ёнимдаги дўстим Тоҳирхон, -деди,

Илтимос, биз ҳовлига чиқайлик,

Ҳамма билан бир юла танишайлик,

Агар ҳозир биз сиз билан танишсак,

Кегин хеч кимни биз таний олмаймиз.

Орқага йўлимизни ҳам топаолмаймиз.

Хўп, -деди кулиб, бу мезбон.

Чиқамиз, олдин биз танишайлик,

Кегин чиқиб катта даврага,

Танишамиз биз биргаликда.

Такрорланди яна шу сахна.

Нурмухаммадникига тўйга борсангиз,

Асло алоҳида ўйга кирмангиз.

Бирдан қушилиб катта даврага,

Ёппасига танишинг бир маротага.

ХОФИЗГА

“Тож Махал”-да, тўйда қушиқ кўйладинг,

Жуда, чиройли, нолалар қилдинг.

Мен маликни битта ўп, мен маликни битта ўп,

Мен ғарибни битта ўп, мен ғарибни битта ўп, -

Деган нолаларинг эзди қалбларни,

«Арабон» бозорининг аёлларини,

Туриб уларнинг қариб юзтаси,

Бажаришди дархол илтимосингни.

СОҒИНЧ…

Соғиниб тўраман мен улфатларимни,

Юсуфни, Камолни ҳамда Акбарни,

Сухбатини қумсаб ҳам Олимжонни,

Абдирасул акани, Ҳолмат жиянни,

Муҳиддинни ила ҳам Мусурмонни,

Ёнида бўлсам дейман Амад укамни.

Урнини телефон босмас дийдорни.

Дўстлар даврасида бўлган суҳбатни.

Икки йил яшаб азим Тошканда,

Чиқолмадик биз чеклов даврида.

Бўзиб ҳам бўлмас бу карантинни.

Иблислар яратган тожли вирусни,

Бир ягона йўлидир буни енгишни,

Ушлашимиз керак биз карантинни.

Қирк беш йил олдин яратиб уни,

Биринчи синовида тожли вирусни,

Ўлдирганди беш мудофа вазирни.

Уханьда утказиб сўнги синовни,

Касал қилди шунда бутун оламни.

Кўрсатиб Мажустдан батарлигини,

Атомдан юз карра дахшадлигини.

Қийн бўлар излаш уни яратгаларни,

Янада қийн топиш тарқатганларни,

Дуёда яшаб юрган бу иблисчаларни.

Тез орада енгармиз бу кунларни ҳам,

Дийдорда суҳбатни қилармиз хар дам.

18. 08. 2020йил.

НАБИРАМ ЭЛЁРГА

Сен мени тунғич набирам,

Биринчи ўринда юрагимда сан.

Хар ҳолатда меҳрибонимсан,

Ардоғим ва қувончимдирсан.

Барча орзуларим сенга аталган,

Тангри иродасила ижобат бўлган,

Кунларга мен етарман дерман.

Сен туғилмасдан, аянг тушида,

Уч руҳоний сени кўтариб келган,

Икки рухоний қолиб эшик олдида,

Бошларини улар эгиб туришган.

Бир рухоний сени кўтариб олиб,

Яланғоч чақалоқ ўғил болани,

Келиб оҳиста аянг ёнига,

Уч бормоғини қўйб қорнинга,

Тушакка сени ётқизиб кетган.

Туққиз ой ўтиб туғилганингдан,

Уч бармоқ изи бор сени қорнингда.

Сен бошқача, меҳринг узгача,

Дунё қарашинг, қалбинг бошқача.

Сенга тукин-сочин умр тилайман,

Юзга кириб соғлом бўл дейман.

Хақиқий инсонлар ёнингда бўлсин,

Дўстларингни барини тозадан берсин,

Тақдиринг маъноли, мазмунли бўлсин.

Ҳаётда икки киши бахт келтиради,

Бири садоқатли, хақиқий дўстинг,

Бири вафоли, доно умр юлдошинг.

Шуларни танлашга сен адашмагин.

Ҳаётингда камчилик асло кўрмагин,

Ҳамма орзуларинг ижобат бўлсин.

Кексайб, худо хохласа, ҳасса суяниб,

Мен сени чорласам, хар кўн соғиниб,

Лаббай бобожон, -десанг ёнимга келиб.

Кунларинг яхшиликда ўтсин ҳаётда,

Халқ назарида доим бўлиб хурматда,

Умринг ўтсин доимо одамийликда,

Омадингни берсин олимийликда.

Юртинга ёр бўлиб, халқинга қуёш,

Ота-онанга бўл доимо қувонч.

НАБИРАМ ШАХЗОДАГА

Хаёга, ибога сен кам бўлмагин,

Ва кам бўлмагин бахту-иқболга.

Илиму-зиёга ҳам зиёда бўлгин,

Тангри етказсин юксак камолга.

Доимо чирою-соғликда бўлгин,

Ўзбек кизларига хос эталон бўлгин.

Халқинг учун бўл бир ёрқин юлдуз,

Мехрда, ҳурматда бўл кечаю кудуз.

Аяжонинга бўлгин доим мехрибон,

Даданг қуёшинг, сўнмасин хеч он.

Шахзодам, мани қувноқ набирам, -

Оллоҳ шахзодаларча ҳаётни берсин,

Умрингни узоқ ва ёрқин қилсин,

Сен кутмаган бахтларни берсин.

Омад доимий ҳамроҳин бўлсин.

НАБИРАМ МИРЗОСУЛТОНГА

Кенжа бўлди, эрка бўлди дейдилар,

Эрка бўлган, қулоқсиздир дейдилар,

Лекин баъзи кежалар аксин қилдилар,

Ақил-доно, одобли ва ишчан бўлдилар,

Аҳлоқда, одобда, ўкишда аълочидирлар.

Онага ширин сўз ва меҳрибондирлар,

Отага ҳурматда ва ёрдамчидирлар.

Ёру-дўст танлашга адашмадилар,

Одамийликни қонун дедилар.

Ҳаётда йўлни чиройли танлаб,

Мақсадларни тўғри қўйдилар.

Хамма ишларингга омад тилайман,

Барча орзуларинг ушалсин дейман.

Ишонаман, хеч нарсадан, хеч қачон,

Хеч кимдан кам бўлмагайдирсан.

НАБИРАМ РАXШОНАГА

Қуёш нуридан, қуёш кизи сан,

Ўзбекларни қадимий исми қуйилган,

Момоларингни эслатиб юрган,

Милат ғурури хам сурури сан.

Ҳаётингда сен бахтли бўлгин,

Саломатликда доимо юргин,

Барча орзуларинг ижобат бўлсин,

Хурсанд қил бобонгни, олима бўлгин.

Бошингда бахту-иқбол тож ила юргин.

НАБИРАМ САФИЯХОНГА

Сен шух, қувноқ, бетиним қизсан,

Бунда аслида сен беайибсан,

Маймун йилида дунёга келган,

Оппоқ ойим-қувноқ ойим сан.

Ҳаётда доим бахор, байрам сан,

Олима бўлиб, кўз ойнак тоқиб,

Маъруза қилиб сени турганинг,

Кўз олдимга келади доим.

Дунёда қанча бахт бўлса,

Берсин бекам сенга худоим.

НАБИРАМ САИДАЗИМ МИРЗОГА

Сен мирзолар авлоди, буни унутма,

Хар жойда бўл оқил ва доно.

Камтарликка бўлгин намуна,

Кам сўзингда бўлсин кўп мано.

Халқингни хизматин қилиб,

Азиз бўлгин юртга доимо.

Ватанга бўлиб сен садоқатда.

Бобокалонлар рухларин шодлаб,

Хаётинг доимо, яшнасин гуллаб.

Умринг узоқ, мазмунли бўлсин,

Барча орзуларинг ижобат бўлсин.

Саидазим исмни сен оқлаб юргин,

Юртга, халққа севимли бўлгин.

Ватан сендан кўп фойда кўрсин,

Халқинг сендан барака топсин.

Одобинг, ахлоқинг юқори бўлсин,

Сени хар ишингда, тутган йўлингда,

Бобокалонлар рухлари доим қулласин.

Бир жойда, бир дам бўлиб кетганингда,

Халқ учун шу жой муқаддас бўлсин.

НАБИРАМ ХАЗРАТАЛИ МИРЗОГА

Бобожоним дейман мен сизни,

Бобокалонларни қуйб исмини.

Доимо оқлаб сиз юринг уни,

Шод этиб Аждодлар рухларини.

Тангри панохида асрасин сизни,

Хар жойда, вақтда, холатда.

Доим қуллаб хар ишингизла,

Тангри асрасин ўз паноҳида.

Икки ёшда харфни таниб,

Тўрт ёшда ўқиб кетдингиз,

Беш ёшда шахмат ўрганиб,

Кампютерни юта олдингиз.

Тўрт ёшда одамлар сизни,

Тутишингиздан ўзингизни,

Аристократ, – деб айтишар эди.

Бўлинг хар жойда, хар вақт,

Хар сохада доим биринчиларда.

Бобожоним қувончимдирсиз,

Юрагимни малҳамидирсиз,

Кўзларим нури, қуватимдирсиз,

Кексайганда таянчимдирсиз.

Юрт учун доим керакли бўлинг,

Хазрати ҳалқнинг корида юринг.

НАБИРАМ АРДАШЕР МИРЗОГА

Ардашер деб қўйилган исмингиз сизни,

Эзгу ҳокимият, мурувватни, имон, этиқот,

Адолат, хақиқат, тўғрилик таянчи шерни.

Истардимки шу даражада етишингизни,

Шуларни атрофдан талаб қилишингизни,

Генерал бўлиб, адолатни ва хақиқатни,

Доимо халқ учун ушлаб туришингизни.

Хоҳлардим шу кунларни мен кўришимни.

***

ФАРҲОД МАХКАМОВИЧГА

Дейдилар ака –укани яратиш ота онадан.

Хақийқий дўстларни эса фақат оллоҳдан.

Умримизнинг бизни баҳор фаслида,

Таништирди тангри бир юмуш устида.

Шундан буён бўлдик яхши дўстлардан.

Ҳаётий баҳорнинг ёмғир, жала, дулидан,

Гумбурлаган қалдироғу, чақмоқларидан,

Мамнун эдик бир биримизга соябонликдан.

Фарзандларимиз учун югурдик елдек,

Хурсандмиз бугун камолга етганларидан,

Ва бизни ниятларимз ҳаётда ушаганидан.

Ҳаётимиз ёзида ҳам биз бирга бўлдик,

Жазирама иссиқлардан кумакда турдик,

Йўлимиздаги тошларни биз бирга сурдик.

Умримиз яримида, ҳаёт кузи эшик қоқанда,

Болаларимиз таёр бўлишди бобо бўлмоққа.

Ҳаётимизнинг қиши ҳам бизни кўтмоқда,

Набира, эваралар кулгуси, қувончи билан.

Қалблардек қорлари оқ ва поклиги билан,

Бахтли умригиз хеч кам бўлмасин юздан,

Фарход Махкамович, қолган сўз сиздан…

***

ХАМЗА ХАКИМОВИЧГА

Кўп йиллар бўлди бизни дўстлигимизга,

Эслайолмадим не сабаб бўлганди шунда?

Балки қиш, ё баҳор, аммо қуёшли кунда,

Келишганмиз биз ака ука бўлишга шунда.

Акалик бурчимни истадим оқлаб юришга,

Қувонардим хар бир сизнинг ютуғингизга,

Доим инсонийликда эталон бўлганингизга.

Неча йиллар хар ҳил кунни бирга ўтказдик,

Бир биримизга яхшиликда хар доим бўлдик.

Ака укалардан зиёд ўз аро боғланиб қолдик,

Мехру оқибатда, эътиборда, хўрматда бўлдик.

Кўп яхши кунларда, насиб, бирга бўлайлик,

Юзга кириб, яхши кўнларни бирга курайлик.

ХУРШИД ФОЗИЛОВГА

Қўлингизга наштарни берган кунимда,

Кўнглимда ёруғлик сездим шу дамда,

Жарроҳликнинг энг ўткир асбобини,

Кўриб пок қалб, тоза қўл ушлаганида.

Фарзандларимга қилган дуоларимни,

Сизга ҳам бахшида қилдим ўшанда.

Халқ ҳурмати меҳрида бўлиб доимо,

Сиз одамийликда андоза бўлиб,

Ота бобонгиздек эзозда бўлиб,

Тангри қўллаган бандаси бўлинг.

Кучли олим ва йўлбошчи бўлиб,

Ҳазрати халқнинг корида юринг.

УКАХОНИМ ҒИЁСГА

Кўп мехнат қилдингиз сиз бу дуёда,

Мухтожлик ҳам куриб, юриб пиёда.

Бўлиб андоза доимо одамийликда,

Тушдингиз тангрининг эътиборига.

Инсонийлик синовидан ўтаолдингиз.

Оллох чироғ ёритди йўлларнингизга,

Етди эзгу ишларни қилганларингиз.

Қишлоғингиз халқига газ ўтказдингиз,

Қудуқлар қоқтириб сув чиқардингиз.

Ўз суякларингизни ҳурлатмадингиз,

Қариндошларга иш жой яратиб,

Қўшниларга уй ҳам қуридингиз,

Барча дўстларга содоқат қилиб,

Одамийликни баланд тутдингиз.

Эзгу ишларингизни ўзи қулласин,

Қариндошларга доимо қуёшдек бўлинг.

Ғиёс деган исмингизни сиз оқлаб юринг.

Юзга киргинг! Шунда ҳам ёнимга туринг.

(фото из личного архива)

(фото из личного архива)

ЙЎЛОВЧИЛАР

Кифтиобдан Насаф томонга,

Такси жўнарди йўловчи олиб.

Ўтирди оқ соққол ота, олдинга,

Уч йигит жойлашиб орқа ўринга.

Жунадилар улар сухбатни қилиб.

Насафдаги набирамни соғиниб,

Йўлга чиқдим, кўрайин бориб, -

Деди, орқа томон ота ўгирилиб.

Ёшингиз нечада? -дея йигит сўради.

Саксонда, худо хохласа, -отахон деди.

Ўзингчи уғлим, ёшинг нечада,

Не юмуш билан, чиқдинг Насафга?

Йигирма бешда, кетаяпман мажлисга,

Доим юборишади, бошлиқ ўрнига,

Ўзим мухандис ман, бир корхонада,

Мажлисга боручи ўринбосар сан-,

Деб, кулишади доим устимдан, -

Деди йигит уф тортганича.

Роса сухбат қилишиб йўлда,

Манзилни улар яқин қилишди.

Орадан беш йил ғизиллаб ўтди.

Яна шу такси, шу йўналишда,

Ўша ота, ўша йигит яна шу йўлда,

Бу гал кадирдонларча қучоқлашилди.

Бобо набираларни кўришга,

Йигит эса бошлик ўрнига,

Кетаяпти катта мажлисга.

Ота қаранг беш йил ўтибди,

Сиз саксон бешда, мен эса ўттизда,

Йиллар утишини қаранг тезликда, -

Деди йигит қараб отага.

Йўқ, энди мен етмиш бешда, -

Жавоб қилди ота йигитга.

Қарасам саксондан кегин,

Дармон, қувват камайган,

Қўркдим мен ўтишга ундан,

Орқага қайтим хар йил, бир ёшдан,

Ўзимни асрадим мен қариликдан,

Беш йилга беш ёш ёшардим, -

Деди ота қувноқ оҳангда.

Сиз хам ўзингизни соғлигингизга,

Этибор қилинг хар кунингизда,

Амал қилинг соғлом турмушга,

Харакат қилинг қувноқ бўлишга,

Таслим бўлманг сиз қариликга.

Сухбатда манзилни яқин қилдилар,

Отадан кўп хаётий сабоқ олдилар.

(фото из личного архива)

ЁНИДА БЎЛГИН ОТА ОНАНГНИ

Ширин болаларинг сени банд қилганларида,

Севикли аёлинг ҳам меҳрини тўкиб сочганда,

Оила ташвишлари бошингдан ошиб тушганда,

Ота Онангни бир дам ёнида, хар кунда бўлгин.

Бугун ажинли, териси куриган, мехнатдан толган,

Қулларини силаб, истагин сўраб, қучоқлаб ўпгин.

Улардек меҳрибон ва ғамхўр бўлолмас хеч ким.

Мансабни ташвиши, парвоналар кўп бўлганида,

Хар ҳил дўстларинг атрофингда хўп кўпайганда,

Маишатлар зўри хар бурчакда кутиб турганда,

Ота Онангни бир дам ёнида, хар кунда бўлгин.

Борларингизга шукур дегинда, бағринга олгин.

Оқ сочлари, ажинли юзларидан силагин, ўпгин,

Шунда ёшаргандек улар, сен эътибор бергин,

Кўнгиллари шод бўлганини шу дамда кўргин.

Уларга узоқ умр тилаб, доимо ибодат қилгин.

Ота онангни бир дам ёнида, хар кунда бўлгин.

Танишлар кўп булиб хар жойда ураб юрганда,

Давлатинг кўпайб ташвишларинг роса ошганда,

Ёки мухтожлик кеча кундуз банд қилганида,

Ота Онангни ёнида бир дам, хар кунда бўлгин.

Хидларидан туйб туйб, қучоқлаб қўйгин.

Мехринг билан умрларин сен узайтиргин.

Бу кунга етганинг сабаби отанг дуоси,

Бахту иқболинг, соғлигинг онанг дуоси.

Кеча кундуз нигоҳлари сени йўлингда,

Термилиб остонага, кутиб турганда,

Ота Онангни ёнида бир дам, хар куни бўлгин.

Уларни қучиб ўпгин, узоқ умр шунда тилагин.

Бузрикворинг ва волиданг учун ибодат қилгин,

Хеч ким бағишламас улардек сенга ўз умрин,

Ота Онангни бир дам ёнида, хар кунда бўлгин.

Энг бахтли болалар, бобо, буви меҳрига туйган,

Улар тарбиялаган ва улардан кўп ўгитлар олган,

Набиралар юксак камолга етиб, хурмат топишган.

Фарзандларим бахти дея, уларни доим асрагин.

Кетсалар ҳам ташлаб улар бир кун дунёни,

Руҳлари қуриқлар доимо юксакдан сени.

Оила азоларинг, бутун авлодинга уларни,

Сезасан раҳнамо-мададкор бўлганларини.

Хабар ол, тоза тут, хар вақт улар қабрини.

Дуолар ўқигин, шод этгин, улар рухини.

Ота Онанга, хар кунда қил ибодатингни.

Улардек мехрибон, ғамхўр бўлмаганини,

Кўрдингку ўз хаётингда сен исботини.

(фото из личного архива)

ДАДАЖОНИМ

Дадам чин дунёга кетиб қолдилар,

Рухлари осмонга учиб кетдилар,

Танлари қўйилди ерни қаърига,

Дадажоним бизни ташлаб кетдилар.

Камтарин, ҳимматли, доно эдингиз,

Қариндошларга ҳам мехр бердингиз,

Халққа доим ғамхўр бўлдингиз,

Дадажоним бизни ташлаб кетдингиз.

Шу кўн қулади суянган тоғим,

Хамда сўнди шунда Қуёшим.

Мени кутармай толди оёғим,

Дадам бу дунёдан утиб кетдилар.

Дуолари мени қувватим бўлган,

Йўлларимни доим ёритиб турган ,

Ишларимга хам куч бағишлабган,

Дадажоним бизни ташлаб кетдилар.

Гўё уймиздаги бор фаришталар,

Отам рухи билан учиб кетдилар,

Чўл каби хувулаб қолди уйимиз,

Дадажоним бизни ташлаб кетдилар.

Ховлида дарахтлар шохини эгди,

Ранги хиралашиб гуллар сўлиди,

(фото из личного архива)

Токларни тонгда барги тўкилди,

Дадам бизни ташлаб кетдилар.

Ёмғир ҳам ёғди секин томчилаб,

Табиат хам гуё берганди йиғлаб,

Ерни ёпганди барг-хазон коплаб,

Дадам бизларни ташлаб кетдилар.

Жаннатий одам бўлиб яшаб ўтдингиз,

Шохистаю-жаннатда бўлсин жоингиз,

Гуллар кўрпа бўлиб ёпсин устингиз.

Аждодларингизга бориб қўшилиб,

Мирзолар билан яна бир бўлиб,

Абадий дунёга ўтиб кетдингиз.

Дадажон, бизни ташлаб кедингиз…

10.11.97.

УСМОН ЧИНОЗГА

Хайдар Дамин, Умон Чиноз биргаликда,

Қаршида баъзан ош устида суҳбат қилардик.

Иванов, Гдлян келишди Туркманистога,

Усмон Чиноз хам кетди қўшни томонга,

Пахта иши у ерда ҳам ёнаётганди.

Шу сабаб халқ тин-тув қилинаётганди.

Қайтиб келиб деди, -Ҳайратланасан,

Кимни сўроқ қилсанг қоил қоласан,

Нени дерсен? Мен қилдим, -дейди сўроқда.

Ишлар ёпилди бир неча кунда.

Кегин Усмон Чиноз Бухоро кетди,

Жуда афсус надомат ила у қайитди.

Бирини сўроқ қилсанг, эллигин сотар,

Битта мен эмас, бўлар хам деяр.

Шу тариқа Бухорода ишлар чўзилди,

Усмон Чинозни сочлари оқариб қайтди.

ЖИЯНЛАРИМ МИРЗО ДИЛШОД

ВА МИРЗО АДҲАМ ХОЖИГА

Бўнчалар ўхшаган сизлар боболаринга.

Юзларинг, қарашларинг ўхшар дадамга.

Мехру оқибатларингиз қариндошларга,

Доим бўлиб покликда ва одамийлигда,

Ўхшаб турарсизлар сиз боболарингга.

Сизларни кўрганда ман узоқ темилиб,

Дадамни кўргандай қоламан боқиб,

Яшаябдилар деб отам жиянларимда.

Ниятларингизга тангри сизни етказиб,

Ҳаётингиз хар куни тўлиб шодликда,

Баҳтли, омадли бўлиб ўтсин соғликда.

Бобонгиз юксакдан сизларни кўриб,

Турсинлар мададкор рахнамо бўлиб.

САТТОР РАХМАТГА

Интернатура ўтгани келдинг,

Тоза, озода, камтарин эдинг,

Сухбатда кўринди сен донолигинг.

Намаён бўлди савод -билиминг.

Дедим, -Албатта ажойиб врач бўласан,

Лекин сенга Тангри бир хислат берган,

Яхши бошлиқ, доно рахбар бўласан.

Икки йил ўтди, сен рахбар бўлдинг,

Бир неча йил ўтиб олий мажлисга,

Халқ хоҳиши билан депутат бўлдинг,

Яна шу тариқа қайта сайландинг.

Сенга бу хислат насилдан ўтган,

Тангри ҳам кўнглинга солган.

Хар доим соғу-саломат бўлгин,

Хазрати халқнинг хизматин қилгин.

Қайда кўрсанг мени туриб келасан,

Қучоқ очиб кулиб салом берасан,

Қўлимга наштар бериб жарроҳликни,

Ҳамда ҳаётий одамийликни,

Ўргатган, мени азиз устозим дейсан.

ҒАФУР КАРИМОВГА

Келдик қариб Қаршидан бирга,

Ота юртимизга Шахрисабизга.

Аждодлар рухларин шод қилиб,

Ҳизмат қилай, – деб уз элимизга.

Келиб милий банкни очдингиз,

Намунали бошқардингиз сиз.

Одоб, аҳлоқ ва одамийликда,

Сиз бўлдингиз доим юксакда.

Чорак асир банкни бошқариб,

Юриш-туришда ва муомилада,

Сокин бўлиб хар бир холатда,

Адолат билан иш юритдингиз.

Куринди сизни асл наслингиз.

Инсонларга бўлган этиборингиз,

Дўстларга қилган садоқатингиз,

Қариндошларга сочган меҳрингиз,

Кўринарди сизни донолигингиз.

Нафақага чиқдим деб ўйламангиз,

Ёнингизда доим барча дўстингиз,

Давралар турида сизни жойингиз.

Яхши фарзандларни отажонисиз,

Ширин набиралар бобожонисиз.

Сизга юз ўттиз йил умр тилайин,

Шунда ёнингизда анча кексайиб,

Азиз биродарим, -деб мен турайин.

УСМОН ЮСУФГА

Улгуржи савдо вазири эдинг,

Бир дам бўлдим мен қабулингда,

Хонангдан чиқиб кузатганингда,

Эшигингни очдинг, йўлакда,

Рус онахон полни юварди,

Простите матушка, можно пройти, -

Дединг юмшоққина фаррош онага.

Извените Усман Юсупович, -дея йўл берди.

Кўп нарса боғлик асли насилга,

Асл насил инсонларга бўлар хурматда.

Келди бобонг, отанг кўзим олдига.

Гувоҳман уларнинг донолигига.

Нурлар ёқғсин улар қабрига.

Кўп мазмунли хаёт тилайман,

Азиз дўстим Усмон Юсуфга.

ЙЎЛДОШ ҚАРАЕВГА

Вилоят махаллий саноатни бошқариб,

Кейин бошқариш академиясини тугатиб,

Олимлар қаторига сиз қўшилдингиз.

Призидент апаратида кўп йиллар ишлаб,

Вилояоятга, азиз юртга, қайтиб келдингиз.

Шахрингизга хоким бўлдингиз,

Қаерда бўлманг, қай лавозимда,

Тозалик билан ишлаб юрдингиз.

Охирини берсин дейдипар,

Бахтли кексалик насиб айласин,

Ёнингизда бўлсин дўст-биродарлар,

Қувонч билан ўтсин хар азиз кунлар.

Йўлдош деган исимни оқлай олдингиз,

Халқ олдида доим ёруқ сизни юзингиз.

Ҳамиша юқори бўлган ҳам обруйингиз,

Насафни асл ўғиларидан бўлиб қолдингиз.

АТАМБАЕВГА

Призиденлигинг сўнги ойида,

“Мир” каналидан мурожат қилдинг,

Ўз қирғиз халқиндан шу кунда,

Олдингилар ва ўзинг учун узр сўрадинг.

Тўхтаган завод ва фабрика ишчиларидан,

Ишсиз қолган собиқ колхозчилардан,

Россияда иш қидириб ва ишлаб юрган,

Бир ярим миллион ватандошлардан.

Кўрсатдинг сен одамийлигингни,

Куйдирмадинг ўз охиратингни.

Яхшиларни доим бўлар душмани,

Излагувчи орқасидан хатоларини.

Халқинг билади сени қадрингни,

Унинг дуоси доим оқлайди сени.

ХУРРАМ ҚОБУЛОВНИ ЭСЛАБ

Ўттиз йил вилоят қурулиш банкини,

Намунавий қилиб бошқардингиз сиз.

Хар жойда, хар вақтда одамийликни,

Баланд ушладингиз, рамзи бўлдингиз.

Сизни хурмат киларди ходимларингиз,

Вилоятда эҳтиромда доим бўлдингиз.

Дўстларга садоқатли дўст ҳам эдингиз,

Тўғри сўзли, камтарин, инсон эдингиз.

Баландир вилоятда ҳамон қадрингиз,

Одамийликка хам тенгсиз қолдингиз,

Ёрқин қуёш бўлиб яшаб ўтдингиз.

Вилоятда кўп савоб ишлар қилдингиз,

Кўп тортишиб ушанда, Кифтиоб халқига,

Тўрт қаватли касалхона сиз қурдирдингиз.

Илтимосимизни бизни рад қилмадингиз,

Кеш болалар касалхонасида, қийн вақтда,

Катта бўлим қуриб бердингиз.

Ёнингизда туриб шу дамда,

Гувоҳ бўлдим бу тортишувларга.

Ўн ёш кичик бўлсамда, ака деб менга,

Сўзлардингиз доим бўлиб хурматда.

Обод бўлсин акам оҳиратингиз,

Шохистаю жаннатда бўлсин жойингиз,

Гулга, нурга тўлсин қабрингиз.

Сиздек инсон юз йилга битта келади,

Юртига пок хизмат қилиб кетади.

АБДУЛЛО ЭЛМУРОДОВНИ ЭСЛАБ

Яхши инсон эдингиз, кучли шифокор,

Ҳофизлар, врачлар деяр устозим у ЛОР.

Яшадингиз одамийликни юқори тутиб,

Дўстларга сиз садоқат, эхтиром қилиб,

Инсонларга доим мехр улашиб.

Давралар тўрида жойингиз бўлиб,

Дўстлар сухбатини роса қиздириб,

Даврага бошчилик хар ерда қилиб,

Бошқарар эдингиз мақомлар айтиб.

Паст инсонлар бор бу дуёда,

Бир бачча ҳурди, бир куни сизга,

Гўё кучукча ҳурарди шерга.

Таъсавур қилинг, шер хайрон итга,

Ит эса ҳурарди тинмайн шерга.

Мен чидай олмадим, дея бу итга, -

Бир кун ўзингни бу тутишинга,

Пичоқ солиб кимдир қорнинга,

Етказади сенинг бўғзинга.

Кўзига ёш олиб шунда бу бачча,

Қолди сизни қучоқлаганча.

Тўрани отасини жаннозасидан,

Чиқаётган эдик, олдинда сиз,

Сиздан кегин борарди бачча,

Орқадан мен юрдим изма-из.

Қўлимдан торти бир кимса,

Деди, -сизга бир илтимосим бор,

Бажарсангиз сизга айтаман.

Дедим, -агар қўлимдан келса.

Қўлдан келади гар ҳоҳиш бўлса,

Сўз беринг, буни бўлар бажарса.

Ҳўп, -дедим турган бу одамларга.

Шу ит билан юрманг маракаларга,

Бу одам пастдир халқ назарида, -

Дея, мени қучоқлаб олди.

Дедим, -Сўзлар аталган қайси бирига?

Деди, -Олдинги одамга гап йўқ аслида,

У олтин одам, иккинчиси бўлмағур бачча.

Одамийлик йўқдир унда хатто заррача.

Шу билан кўринманг элнинг кўзига.

Тўхтатилди у билан юриш,

Чиқардик у сиз маракаларга,

Халкимга беминнат хизматни қилдик,

Яхши ном олдик, хурмат хам топдик,

ТОЖИДДИН МУРОДОВГА

Саксонинчи йиллар эди, ўтган асирда.

Қашқадарьё булбули деярдик сизни,

Соғиниб турардик сиздек ҳофизни,

Сизни ҳуш навою ҳуш овозингизни.

Сиз учун балки, ёзган Фузулий,

“Ғамзасин сев” деб атаб ғазални.

Неча хафизлар айтишган уни,

Сиз ўзгача очдингиз гўзаллигини.

Уйда, тўйда, йўлда, хатто хавода,

Ўн соатлаб жаррохлик амалиётида,

Қўшиқларингизни ёзиб тасмада,

Хар куни деярли биз эшитамиз,

Маносин тинглаб хузур қиламиз.

Дунё ташвишларин бир дам унитиб,

Наволар эшитиб рохатланамиз.

Қалбга оромдир қўшиқларингиз,

Улардан ўзингизга хайкал қўйдингиз.

Ҳаётда одамийлик рамзи бўлдингиз,

Қўшиққа чирой қушар тозалигингиз,

Хамда инсоний камтарлигингиз.

Шарофддин қўшиқ куйласа,

Кўрамиз сизни сиймоингизни.

Жаннатда бўлсин сизни жойнгиз,

Ҳамда обод бўлсин охиратингиз.

СИРOЖХОН ДЎСТИМНИ ЭСЛАБ

Қаршида ортирган дўстим сиз бўлиб,

Ҳаётда инсонийликка андоза бўлиб,

Одоб, хулқ-ахлоққа намуна бўлиб,

Виждон ва иймонни қалбга тугиб,

Чиройли ҳаётни яшаб ўтдингиз.

Хақиқий дўстликни сизда биз кўрдик,

Садоқат ва қадирни қийматин билдик,

Қирқ киши бир майзни бахам кўришни,

Маносини қуллашни сиздан ўргандик.

Яхши- ёмон кунида инсон ёнида,

Одамийлигни тутдингиз гувохи булдик.

Сизга муҳайё зди истаганингиз,

Якка ўғил эдингиз, эрка ўстингиз,

Аммо инсонийлик наслийдир асли,

Сиз буни хаётда исбод қилдингиз.

Шохистаю-жаннатда бўлсин жоингиз,

Обод бўлсин сизнинг оҳиратингиз.

Биз қалбимизда бўлиб сиз доим,

Эслаб юрамиз билсангиз дўстим.

Дўст, -деб аташга лойиқ бўлдингиз,

Хақийқий, тоза, сиз инсон эдингиз.

ДАДАЖОН ҚАЛАМБОЕВНИ ЭСЛАБ

Туркистондан келиб, Тошкентда ўқиб,

Шаҳрисабзлик қизни севиб, ўйланиб,

Олдин ишладингиз ота юртида,

Ҳам яшадингиз азим Тошкентда.

Кегин Китобга келган эдингиз.

Асли шу ерда экан рисқингиз.

Халқга кўп мехр кўрсатиб,

Ва улардан кўп мехр кўриб,

Кифтиоб ва Кешда дўстлар ортириб,

Дадажон, -деган халқни ҳурматин қилиб,

Яшадингиз инсонларга қадирдон бўлиб.

Очиқ кўнгиллик ва одамийлик,

Сизни хеч қачон тарк этмас эди.

Фожиали ўлим хаётдан олди.

Жанозага минглаб одам йиғилди,

Она, Туркистондан боламлаб келди, -

“Келин, уғлимнинг қалби сеники эди,

Мен сизларга баҳт тилагандим,

Узоқ юртларга кетди, рози бўлгандим,

Омонат рухи тангрининг мулки,

Танаси, қизим, асли меники,

Бу жисимни, мен яратганман.

Энди ўзим билан олиб кетаман,

Дадасининг ёнига дафн қиламан.

Кифтиоб халқи, сўрайман сиздан,

Рози бўлингизни мени ўғлимдан,

Берган меҳрингиз, ардоғингиздан,

Бахам курган нон тузингиздан”, -

Дея, олиб кетди она ўз боласини,

Юрагидан яралган бир парчасини.

Охиратинг обод, жойнг бўлсин жаннатда,

Қадирли дўст бўлиб қолдинг қалбимда.

***

(Абу Хайит ибн Қурбон ибн Абдирасул ал Ҳилолий)

ХОТИРАСИГА

Кучли жаррох, яхши инсон эдингиз,

Одамийликни дойм юксак тутдингиз,

Туққиз юз қирқ ўринли касалхонада,

Ҳамма жарроҳларга устоз бўлдингиз.

Хар бир ишда доим қўйиб юксакда,

Адолат ва ҳақиқатни қўллар эдингиз.

Доимо жарроҳликни нозиклигини,

Хар бир шогиртга уқдирардингиз.

Қилични бир қулига қаламни бериб,

Иккичисига ўткир наштар тутқазиб,

Устозлик қилардингиз ёнида тўриб.

Сиз бошқарган бўлим бошқача эди,

Ҳодимлар бири бирига меҳрли эди,

Хурмат-иззат орада юқори бўлиб,

Хар ишда турдингиз намуна қилиб.

Бошқардингиз уни чиройли қилиб.

Момоҳол, Тўлқинни қулидан тутиб,

Жарроҳлик йўлида сиз бошчи бўлиб,

Тарбия қилдингиз устозлик қилиб.

Одамийликни ҳам талаб қилдингиз.

Жарроҳлик Маликаси ман деб учиб юрганни,

Ерга қўндирардингиз жуда чиройли.

Неча бор доцентга хам сабоқ бердингиз.

Жуда мазмунли, ёрқин хаёт яшаб ўтдингиз,

Кўзингиз тўқ, бағрингиз кенг инсон эдингиз.

Шоҳистаю-жаннатда бўлсин жойингиз,

Беадат ободда бўлсин охиратингиз,

Ал Ҳилолий, менга ҳам устоз эдингиз.

НЕЪМАТ РАИМОВ ХОТИРАСИГА

Бу замонда кам экан тоза инсонлар,

Балки юз йилда улар битта туғилар,

(фото из личного архива)

Фидойи, одамийлиги юксак бўлганлар,

Ўз бурчини намунали оқлаб юрганлар.

Улар кетганида дунё буш бўлиб қолар,

Кўп йиллар бу одамни ўрни билинар.

Неъматхон шулардан сен бири эдинг.

Умрингни, билимингни сен аямадинг,

Халқ учун тангрини неъмати бўлдинг.

Беморларга ўзингни бахшида қилдинг,

Ва элнинг хурматида доимо бўлдинг.

Сунги кунинг кўзим олдида менинг,

Эрталаб, -Юрагим безовта, -дединг,

Аммо беморлар учун югириб елдинг.

Ҳамма ишларингни шу кун бажариб,

Йқилдинг йўлда бўлимдан чиқиб,

Одил билан югурдик сени олдинга,

Э тангрим, тўхтаган эди юрагинг.

Сунъий нафас, адреналин юракка,

Интубация, массаж юракка,

Керакли дорилар томиринга,

Рухингни танинга қайтаролмадик.

Сен ёруқ оламни тарк этган эдинг.

Даргоҳни файзсиз қолдирган эдинг.

Бутун касалхона йиғлади шу кун,

Гуё Кеш бўйлаб келди қора тун,

Йиғлади эшитиб ахли Кеш шу кун.

Қадринг баланд эди э биродарим,

Халқинг йиғлади дея, -Духтирим.

На илож, жойнг бўлсин жаннатда,

Охиратинг сени бўлсин оботда.

Қолган умрингни берсин болаларинга,

Улар етишсин юксак бахтга, камолга.

(фото из личного архива)

Ўғлинг Фарход давомчинг сени,

Оқлаб юрсин сени номингни.

Унда бор одамийлик, инсонлик мехри,

Сендаги нурлиликдан бор унда сехри.

Уни кўрганда бўламан кўргандек сени,

Сухбатда кўраман донолигини.

Қалбимизда қолдинг доимо бизни.

Неъмат Раимов, асли тангрини,

Халқ учун яратган эдинг неъмати.

НАСЛИДА БУЛҒАЙ

Саксон туртинчи йил, “Ун олтинчида”,

Малака оширишга мен борган эдим,

Қаердан келганимни айтган захотим,

Мараз юртидан, -деган сўзни эшитдим.

Айтиб берганларида ҳайратда қолдим.

Насафга қайтиб, Қўлуқчи қишлоқдан,

Танишимни кўрдим ва қишлоқдошидан,

Маразни сўраб, қилиғини сўзлаганимдан,

Қорнини ушлаб анча кулди ха ха халаб.

Насл сўрарканда, -деди бўлиб дарғазаб.

Жанжалчи, -падаринга лаънат деб сўкинарди,

Асли ўзи ку, ва падари хам лаънати эди.

Урушдан қочиб отаси қишлоқда райс бўлганди,

Кечаси аёлларникига яланғоч ҳолда девор ошарди,

Билар экан нокаст, шунда итларни хурмаслигини.

Эртаси юзлари кўкариб, тиржайб кегин юрарди.

Гўё кеча хеч нарса бўлмагандек ўзин тутарди.

Катталарни этигин ювиб, ўзини пок кўрсатарди.

Рост экан, не бўлса, асли наслида бўлғай дегани.

05. 09. 1984йил.

МАНГУ АЪМОЛ

(АБДУЛЛА ЭЛМУРОДОВ ХОТИРАСИГА)

Комил инсон эдингиз, собит шифокор,

Минглаб беморларга бўлдингиз малҳам

Ҳамкасблар атарди устоди ул ЛОР

Бағрингизга сиғарди бу кўхна олам.

Давраларда бўлиб улфати жонон,

Соҳир овоз ила яйраса қўшиқ.