Читать книгу: «Qəzəllər», страница 4

«Çəksən, gözəlim, şanə əgər bir də tel üstə…»

 
Çəksən, gözəlim, şanə əgər bir də tel üstə,
Vardı nə qədər dərdü qəmim, bir də gəl üstə.
 
 
Aşiqlərinə rəhm edəsən, ey güli-rə’na,
Onlar da səni saxlayacaq, yəqin, əl üstə.
 
 
Eşq əhli səninçün çəkişir bir-birisiylə,
Olmaz bu çəkişmə, gözəlim, hər gözəl üstə.
 
 
Nərgis dediyimçün gözünə küsmüsən, ey məh,
Gör, sən mənə neylərdin hələ pis əməl üstə.
 
 
Yığdın yenə biganələri dövrənə, ey şux,
İl təhvil olur bəlkə bu il üşdü gəl üstə.
 
 
Gül üstdə bahar vaxtı könül cəh-cəh edərdi,
Qışdır, gəzişir indi tökülmüş xəzəl üstə.
 
 
Bir başqa şe’r yazmağa da meyl elə, Mail,
Sən ömrünü sərf eyləmisən tək qəzəl üstə.
 

«Könül, ömrə, cahanə, dövlətə, gəl, e’tibar etmə…»

 
Könül, ömrə, cahanə, dövlətə, gəl, e’tibar etmə,
Ki, qalmaz heç biri daim, odur ki, iftixar etmə.
 
 
Nə ömrün zövqünü bir kəs görübdür, dari-dünyadə,
Nə dünya kimsəyə qalmış, özünə onu yar etmə.
 
 
Əgər dövlət də qalsaydı, qalardı onda Qarunə,
Vəfası olmayanlarçün gözünü intizar etmə.
 
 
Deyilmişsə bu sözlər gər, yenə təkrarə hacət var,
Nəsihət olsa da acı, özündən gəl, kənar etmə.
 
 
Nigari-nazəninlərlə, həyatı xoş keçirt, əmma,
Bu üç şeydən uzaqlaş, onları qəlbə nigar etmə.
 
 
Vətəndən çıxmamaq nöqsan deyil, söylüb böyük ustad,
Vətəndə sakin ol, sən əzmi-bir mülkü diyar etmə.
 
 
Ki, bir də möhkəm ol, Mail, qəmi-cananə dözməkdə,
Çalış hər dərdini gizlət, yetənçün aşikar etmə.
 

«Qəddin kimi bir sərv görünmüb, çəmən içrə…»

 
Qəddin kimi bir sərv görünmüb, çəmən içrə,
Lə’lin kimi bir lə’l tapılmaz Ədən içrə.
 
 
Gördüm yenə ətrafını biganələr almış,
Sandım gül isən, bitmisən amma tikən içrə.
 
 
Keyfiyyəti-lə’li-ləbini özgə nə bilsin,
Şəhdin ləzzəti mə’lum olur bir dəhən içrə.
 
 
Hər kim səni bu hüsnilə görsə, sevəcəkdir,
Amma ki, mənim tək çətin olsun sevən içrə.
 
 
Saf eşqimizə çatlasa da bağrı rəqibin,
Çoxlar alacaq ibrəti bizdən Vətən içrə.
 
 
Hər aşiqinəm söyləyənə, meylini salma,
Axtarma sədaqət, gözəlim, hər ötən içrə.
 
 
Sübhə kimi qan-yaş tökübən ağlamışam mən,
Kim görsə, sanar Maili gülgun kəfən içrə.
 

«Vardır belə bir nüsxə ki, Loğman xəbərində…»

 
Vardır belə bir nüsxə ki, Loğman xəbərində,
Aşiq gərək heç gəzməyə dərman xəbərində.
 
 
Hər kəs gərək öz əslinə vaxtında qayıtsın,
Vardır belə bir ayə də Qur’an xəbərində.
 
 
Yoxdı nə cahan nə bu fələk, mahilə xurşid,
Mən onda gəzirdim hələ canan xəbərində.
 
 
Me’mari-cahan gördü mənim yarımı sonra,
Oldu o zamandan məhi-taban xəbərində.
 
 
İcad elədi yarıma oxşar ayı, Tanrı,
Zə’f aldı onun ayını, nöqsan xəbərində.
 
 
Xəlq oldu günəş, bəlkə ötə nuri-nigarı,
Axşam özünə tapdı şəbistan xəbərində.
 
 
Can tazələnir vəsl sözündən vəli, Mail,
Can tapşırıram kəlmeyi-hicran xəbərində.
 

«Ey çəkən eşqdən əl dəhrdə əğyarə görə…»

 
Ey çəkən eşqdən əl dəhrdə əğyarə görə,
Bilmədin cövrü çəfa olmalıdır, yarə görə?
 
 
Olmayıb gülşəni-dünyadə tikansız bir gül,
Gül sevən, gülşəni tərk etməməli xarə görə.
 
 
Qeydinə sən ki, qalırsan bu canın, getməlidir,
Yaxşısı sərf et onu sən, yenə dildarə görə.
 
 
Darə, Mənsur çəkilməklə tanındı hərgiz,
Kim tanırdı onu, gər qorxsa idi darə görə?
 
 
Saldı xaç boynuna Sən’an Xumar eşqi ilə,
O, da mə’ruf olub, əlbəttə ki, zünnarə görə.
 
 
İstədim abi-ləbindən, dedim: – Ey məh, yanıram,
Söylədin, su yaramaz yansa da bimarə görə.
 
 
Yox elə bir hünərin el səni, Mail, saysın,
Sənə nə hörmət olursa, o da əş’arə görə.
 

«Eşq meydanında Məcnun tək könül təkdir yenə…»

 
Eşq meydanında Məcnun tək könül təkdir yenə,
Qayəsi ya qalib olmaq, ya da ölməkdir, yenə.
 
 
Bir diyarın əhlidir, dönməz sözündən, ölsə də,
Bu diyari-Azəri, ol mülki-Babəkdir yenə.
 
 
Məhrəm etmiş dilbərim öz kuyinə nadanları,
Ahuvəş əvvəlki tək, bizdənsə ürkəkdir yenə.
 
 
Söz verib mehman edə, bir gün bizi öz kuyinə,
Şəkkimiz əvvəlki tək ol və’də bişəkdir, yenə.
 
 
Yar kuyində yanar ahım, sirişkim kim görə,
Fəsli-qışda gözlənilməz əbrü şimşəkdir yenə.
 
 
Məsləkimdən dönmərəm, gər bənd-bəndim kəssələr,
Könlümü məşhur edən hər yan bu məsləkdir yenə.
 
 
Maili gülşəndə gördüm, tazə bir dilbərlə mən,
Tazə yarı, tazə eşqi çox mübarəkdir yenə.
 

«Məclisi-eyşin nə zövqü, gərçi canan gəlməsə…»

 
Məclisi-eyşin nə zövqü, gərçi canan gəlməsə?
Etməyə aşiqləri hüsnüylə heyran, gəlməsə.
Gəlməsə canan əgər, saqi qədəh doldurmasın,
Və’də vermiş, sındırıb əhd ilə peyman, gəlməsə.
 
 
Bülbülü gülzardən heç nə qaçırtmaz dəhrdə,
Taki, güllər solduran fəsli-zimistan gəlməsə.
 
 
Ahulər cövlan edər dəşti-Xütəndə naz ilə,
Ta ora zülfi-siyəh ol nazlı canan gəlməsə.
 
 
Küfr dünyanı basıb məhv eyləyər, ey dustlər,
Qeyrətə, tainki, bu yatmış müsəlman gəlməsə.
 
 
Küfr ilə iman həmişə üz-üzə durmuş, fəqət,
Küfr məğlub olmalı, hərgah şeytan gəlməsə.
 
 
Məhv olub çoxdan gedərdi dəhrdə Mail, bilin,
Yazdığı şe’rü qəzəldən cisminə can gəlməsə.
 

«Yar lütf eyləyibən etsə bir imdad bizə…»

 
Yar lütf eyləyibən etsə bir imdad bizə,
Sanki dünyanı bağışlar o pərizad bizə.
 
 
Biz ki, Məcnun qədər eşq nədir, bilmirdik,
Eşqi təlqin eləmiş o, evi bərbad bizə.
 
 
Eşq mülkün bu qədər sə’y ilə ki, hifz edirik,
Çünki, bu mülk verilmiş həmi abad bizə.
 
 
Qəmli aşiq görüb əhvalımızı qan ağlar,
Gülər, əlbəttə ki, qəmsiz, ürəyi şad bizə.
 
 
Harda şirinləb olan dilbəri gördük, sevirik,
Öyrədib bu ədəbi eşqdə Fərhad bizə.
 
 
Bu cahan mülkünə bel bağlamadıq əvvəldən,
Nə cahan lazım olubdur, nə quru ad bizə.
 
 
Xoş ötən bülbülüyük, ölkəmizin biz, Mail,
Yad olub qəlbi yaxan naləvü fəryad bizə.
 

«Nələr yox sevgili canan əlində…»

 
Nələr yox sevgili canan əlində?
Cəfa, möhnət, fəraq, hicran əlində.
 
 
Birindən can ala, müşkül deyildir,
Birinə can verə, asan əlində.
 
 
Əgər dərdə sala şayəd birini,
Tapılmaz çarəsi Loğman əlində.
 
 
Əgər bir dərdlinin olsa təbibi,
Mühəyyadır onun dərman, əlində.
 
 
Nəsə ram olmayır bu dərdli könlüm,
Gəzir hər yan tutubdur can əlində.
 
 
Gəzir Mail, nədən tapmır nigarın,
Hələ vardır, deyir ünvan əlində.
 

«Rast oldum o gün sevgili cananə çəməndə…»

 
Rast oldum o gün sevgili cananə çəməndə,
Döndü ürəyim vəsli ilə qanə çəməndə.
 
 
Gördüm qoşulub ol güli-xəndanı rəqibə,
Bir yerdə çıxıb seyri-gülüstanə çəməndə.
 
 
Biganələrə naz eləyir, əldə qızılgül,
Otlar ayağın öpsə, gəlir canə çəməndə.
 
 
Mən çıxmış idim gülşənə ta könlüm açılsın,
Gəldim təzədən naləvü əfğanə çəməndə.
 
 
Cəm’ oldu mənim başıma eşq əhli tamamən,
İlk dəf’ə görüb mən kimi divanə, çəməndə.
 
 
Çox hali-pərişan çəməni tərk elədim mən,
Gəldi başıma bir belə əfsanə, çəməndə.
 
 
Seyri-çəməni tərk eləmək Mailə olmaz,
İlhamı gəlir çünki qəzəlxanə, çəməndə.
 

«İşdi gər bir də düşə, zülfi-pərişan əlimə…»

 
İşdi gər bir də düşə, zülfi-pərişan əlimə,
San keçər səltənəti-aləmi-imkan əlimə.
 
 
Onu bir də buraxam, kafərəm aləmdə, bilin,
Çünki hər dəm düşə bilməz belə iman əlimə.
 
 
Yarı təzvir ilə əğyar ayırmış məndən,
Gör ona neyləyərəm keçsə o nadan əlimə?
 
 
Yaxşılıq etməyə vermiş bu əli Tanrı mənə,
Verməmiş qüvvəni ev yıxmağa Sübhan, əlimə.
 
 
Aşiqin dərdinə dərman ləbisə cananın,
Nə isə, keçmədi aləmdə bu dərman əlimə.
 
 
Bu qabarlı əli bihudə hesab eyləməyin,
Göz tikib zəhmət üçün şah ilə sultan əlimə.
 
 
Şe’r meydanını, ey Mailə hər gün dar edən,
Keçəcək axırı hər növ’ ilə meydan əlimə.
 

«Az toxun, naz ilə, ey şux, dili-pürxunə…»

 
Az toxun, naz ilə, ey şux, dili-pürxunə,
Dönmüş onsuz o, sənin eşqin ilə Məcnunə.
 
 
Dedim əğyarə, uzaqlaş daha dildarımdan,
Nə qədər gər deyəsən, tə’siri yox məl’unə.
 
 
Deyirəm yarə, özün onda uzaqlaş ondan,
O da bir başqa səyaq ilə salır qanunə.
 
 
İndi ki, hər ikisi rəng gəlirlər sənə bəs,
Nə düşübdür, deyinən, onda səni-məftunə?
 
 
Qəmi-yar, tə’neyi-əğyar bizi məhv etdi,
Ömrdən qırx ili verdik başa biz hər gunə.
 
 
Mə’rifət olmasa bir kəsdə nə lazım birdən,
Dövləti çatsa da vəz’i ilə əgər Qarunə.
 
 
Şe’rivin qafiyəsi, vəzni gəlir düz, Mail,
İndi gəl, diqqət elə, onda olan məzmunə.
 

«Ey könül, dözməyirəm möhnəti-hicranə yenə…»

 
Ey könül, dözməyirəm möhnəti-hicranə yenə,
Lalə tək bağrım odur döndü bu gün, qanə yenə.
 
 
Mənə ancaq bu qərib yerdə qalır, səbr eləyim,
İnşaəllah yetərəm sevgili cananə yenə.
 
 
Ruyini görsəm onun, bu mənə bir cənnətdir,
Ah kim, tapmaya yol kuyinə biganə yenə.
 
 
Vəsli-cananə yetən aşiq, ölərmi söylə?
Əgər ol yarə yetəm, mən yetərəm canə yenə.
 
 
İlə bənzər gecəsi, gündüzü qürbət çəkənin,
Leyk, Mail dözər, əlbəttə, bu hicranə yenə.
 

«Gəlməsin eşqü məhəbbət dedim, asan sənə…»

 
Gəlməsin eşqü məhəbbət dedim, asan sənə,
Gördün, ey dil, nələr etdi odu canan sənə?
 
 
Atdı canan səni getdi, qoşulub əğyarə,
Oldu axırda ənisin dili-viran sənə.
 
 
Şanələrdən nə çəkirsən, onu mən öyrəndim,
Bilmədim neylədi bir zülfi-pərişan sənə?
 
 
Ömrüvi zay eləmə bir belə məhrulər üçün,
Vaxt olar öyrədəcək hər şeyi dövran sənə.
 
 
Salacaq könlüvü bir dərdə gözəllər eşqi,
Çarə etməz o zaman bəlkə də Loğman sənə.
 
 
Boş yerə ömrüvü, Mail, çalışıb sərf etmə,
Sanma hər vaxt olur bir belə imkan sənə.
 

«Çəməndə zülmüvə mən dözmüşəm mətanət ilə…»

 
Çəməndə zülmüvə mən dözmüşəm mətanət ilə,
Ki, baxmayım üzüvə sonra yüz xəcalət ilə.
 
 
Cahanda aşiq adı hər kəsə nəsib olmur,
Alınmaz aşiq adı zur ilə, rəqabət ilə.
 
 
Bu adı Məcnun əzəl aldı verdi Fərhadə,
Mənə bu ad çatıb sonradan nəcabət ilə.
 
 
Görün nə halə salıb könlümü vüsal eşqi,
Məni məzəmmət edir hər görən bu halət ilə.
 
 
Cahanda aşiq olan cövrə, zülmə dözməlidir,
Nəinki keçsə günü hər zaman fəraqət ilə.
 
 
O nazlı dilbərə mən dərdimi bəyan etdim,
Odur ki, fəxr edirəm, etdiyim cəsarət ilə.
 
 
Sən indi şe’rin üçün qüssə-qəm yemə, Mail,
Zəmanədə baxılır, şe’rə də ədalət ilə.
 

«Doğrudur, fürsət verib qəmdən bu gün dövran bizə…»

 
Doğrudur, fürsət verib qəmdən bu gün dövran bizə,
Olmadı əmma o məh bu eyşdə mehman bizə.
 
 
Qanə dönmüş badəmiz cananəsiz, ey dil, bu gün,
Od vurub aləm bilir bu atəşi-hicran bizə.
 
 
Yarsız mey içməyi ariflərin nöqsan olur,
Badeyi-gülgunimiz olmuş odur ki, qan bizə.
 
 
Səhni-gülzarı təsəvvür etmirəm dildarsız,
Olsa idi yarımız, yəqin, gəlirdi can bizə.
 
 
Gün gələr canan ilə gülzarə gəllik birgə biz,
Tutmasın arif olanlar bu günü nöqsan bizə.
 
 
Çarəsiz bir dərd imiş məclis olanda yarsız,
Bilməsin, ta gülməsin hər nakəsü nadan bizə.
 
 
Qismət olsa bu yerə Mail gələrmi yarsız?
Barı, bu işdə kömək olsa əgər Sübhan bizə.
 

«Yar oldu bizə, yarə o gün yar dedikdə…»

 
Yar oldu bizə, yarə o gün yar dedikdə,
Dərk etdi o dəm dərdi-dili-zar, dedikdə.
 
 
Əğyarə könül verdiyini sordum o məhdən,
Bilmərrə bunu eylədi inkar, dedikdə.
 
 
Gül adını çəkdikdə, ötür bülbüli-şeyda,
Fəryadə gəlir işdi çaşıb xar dedikdə.
 
 
Dünyadə nə dərd olsa, onun çarəsi vardır,
Yox çarəsi bir aşiqi-bimar dedikdə.
 
 
Cananı açıb, tökdü o gün səhni-çəməndə,
“Oldum qəmivə yaxşı giriftar” dedikdə.
 
 
Bica demirəm dərdimi ol sevgili yarə,
Bu işdə mənim bir qərəzim var, dedikdə.
 
 
Mail, qəmi-cananə yana gərçi bu könlüm,
Bəsdir mənə bir kəlmə, “vəfadar” dedikdə.
 

«Gündə bir növ’ ilə ol şux gəlir rəng bizə…»

 
Gündə bir növ’ ilə ol şux gəlir rəng bizə,
Şivəvü-naz ilə dünyanı edir təng bizə.
 
 
Sanki az atmış idi tə’nə oxun biganə,
Əldə o yar da tutmuş ki, ata, səng bizə.
 
 
Biz əgər nəfsimiz ilə bacarıb cəng etsək,
Başqasıyla nə gərək eyləməyə cəng bizə.
 
 
Hərəmiz eşqdə bir yanə gərək çəkməməli,
Deməsinlər odu ki, baliqü xərçəng bizə.
 
 
İstədik ki, ola eşq əhli hamı bir rəngdə,
Axtarıb tapmadıq aləmdə bir həmrəng bizə.
 
 
İstədik ayineyi-qəlbdə cananı görək,
Mane’ oldu o zaman güzgüdəki jəng bizə.
 
 
Səri-muyindən o məh versə əgər bir neçə tel,
Mailin qəddi-xəmindən düzələr çəng bizə.
 

«Gözəllər eşqinə düşdün, könül, vəfa umma…»

 
Gözəllər eşqinə düşdün, könül, vəfa umma,
Diyari-səltənəti-yardən, səfa umma.
 
 
Vəfalı könlünü vermə vəfası olmayana,
Əgərçi versən ona, sonra sən şəfa umma.
 
 
Tutubdu tiği-cəfa əldə yar, qan töksün,
Şəhadətin yada sal, ömrüvə bəqa umma.
 
 
Fənayə meyl eləsən, əzmi-kuyi-yar eylə,
Fənadən özgə orda, qeyri bir səva umma.
 
 
Səni gözəllər əgər dərdə salsa, səbr eylə,
Bicadı, sonra Ərəstundən dəva umma.
 
 
Mail, edərsə tə’n sənə, gər bu yolda biganə,
Unut bu tə’nələri, olsa şəxs gəda, umma.
 

«Məclisi-mey qızışar, yar gələndən sonra…»

 
Məclisi-mey qızışar, yar gələndən sonra,
Məclis əhli güləcəkdir, o güləndən sonra.
 
 
İki-bir indi hələ qeybətə məşğul olunub,
Susacaqlar, bunu canan biləndən sonra.
 
 
Gizləmə saçların içrə o günəş ruyini sən,
Qəribin pis dəmidir gün əyiləndən sonra.
 
 
Aydın oldu mənə, əğyarə onun yox meyli,
Güzgüsündən könülün, cənki siləndən sonra.
 
 
Geçməmiş arxı nə mə’nası, edə qürrə biri,
Qürrə eylə o zaman – arx keçiləndən sonra.
 
 
Çox da mən canımı qurban demişəm yarımçün,
Yetəcək şöhrətə, qurban kəsiləndən sonra.
 
 
Sənə barmaq arası baxsa da dostlar, Mail,
Yad edərlər səni hörmətlə öləndən sonra.
 

«Vəslin ümmidi üçün keçsə günüm möhnət ilə…»

 
Vəslin ümmidi üçün keçsə günüm möhnət ilə,
Razıyam mən buna, ey mahliqa, minnət ilə.
 
 
Neçə müddətdü yenə mahi-rüxindən uzağam,
Sanki ömrüm, elə bil, keçdi mənim qürbət ilə,
 
 
Qoyma biganələri kuyinə bir yol tapsın,
Mən səni bəsləmişəm qönçə kimi, zəhmət ilə.
 
 
Nə qədər tə’neyi-əğyarə dözüm, ey dilbər?
Nə qədər ömr keçirdim, gözəlim, töhmət ilə?
 
 
Lə’li-nabından ötür badəni tərk eyləmişəm,
Onda fərq qoymaz idim zəhrə, yəqin şərbət ilə.
 
 
Baği-rizvan dönüb əfsanəyə ruyin görcək,
Hansı cahil dəyişər, ruyini yüz cənnət ilə?
 
 
Ömrüvü yaxşılığa sərf elə, gəl, Mail, sən,
Sonra el yad eləsin, barı, səni rəhmət ilə.
 

«Tanrı versin nə qədər dövlətü mal, istəyənə…»

 
Tanrı versin nə qədər dövlətü mal, istəyənə,
Simü zər arzu edib cahü cəlal istəyənə.
 
 
Mənə versin qəmini dilbərimin, ləzzət alım,
Dərdi ancaq verəsən, dərdü məlal istəyənə.
 
 
Neylirəm vəslini yarın, sevirəm hicranın,
Mənə hicran qəmi ver, vəsli vüsal istəyənə.
 
 
Arizində, gözəlim, xalıvı gördüm ancaq,
Qismət olmaz, bilirəm, məncə, bu xal, istəyənə.
 
 
Bədnəzərdən çalışıb arizini gizlət sən,
Həzər et, eyləmə gəl, ərzi-camal istəyənə.
 
 
Hüsnüvün qədrini bil, qoyma düşə qiymətdən,
Tanrı verməz belə bir arizi-al, istəyənə.
 
 
Təb’inin qədrini, Mail, sən özün bilməmisən,
Nə gedim indi deyim, səndə kəmal istəyənə.
 

«Fəxr edir aşiq olanlar hərə cananı ilə…»

 
Fəxr edir aşiq olanlar hərə cananı ilə,
Ya ki, cananına bəxş eylədiyi canı ilə.
 
 
Bir mənim könlümə bax, aləmi-eşq içrə bu gün,
O da fəxr eyləyir öz naləvü əfğanı ilə.
 
 
Ey uyan mülki-cahanə, nə görübsən onda,
Bax, nə rəftar elədi, gör, o Süleymanı ilə.
 
 
Bax Mühəmməd kimi bir şəxsə nə qəsd eylədi o,
O ki, fəth eylədi aləmləri Qur’anı ilə.
 
 
Eylədi xanənişin Ali-Əli övladın,
Ağladı cümlə bəşər atəşi-hicranı ilə.
 
 
Bu cahan kimsəyə aləmdə vəfa eyləmədi,
Səni nakam edəcək, bir dəfə dövranı ilə.
 
 
Mail, o kəsləri bir kəs unudarmı, söylə?
Aləmi-lövhə yaza adını öz qanı ilə.
 

«Çatmayır eylədiyim ahü nəva cananə…»

 
Çatmayır eylədiyim ahü nəva cananə,
Yoxsa bir rəhmə gələr çatsa səda, cananə.
 
 
Canfədalıqdı məni rütbədə aşiq eləyən,
Olmasaydım nə idim, yoxsa fəda, cananə.
 
 
Hər nə qəm gəlsə mənim canıma gəlsin, ya Rəb,
Gəlməsin zərrəcə də dərdü bəla cananə.
 
 
Olmuram rahət, əgər ağrısa canı yarın,
Ola, ey kaş, bu can nəqdi dəva cananə.
 
 
Mən onun aşiqiyəm dəhri-fəna durduqca,
Şahdır yar mənə, mən də gəda, cananə.
 
 
Bu gülər üzdə çətin dilbəri-rə’na olsun,
Çəkir həsrət ozü də dəhri-fəna cananə.
 
 
Yar sağalsa, səni qurban kəsərəm, Mail, mən,
Mənzil olsun o zaman Turü Mina, cananə.
 

«Dün istədim ərz etməyə dərdim çəmən içrə…»

 
Dün istədim ərz etməyə dərdim çəmən içrə,
Söz qaldı, deyə bilmədim ancaq, dəhən içrə.
 
 
Nardır, gözəlim, ya lumudur tər sinən üstə,
Gizlətmisən əmma oları pirəhən içrə.
 
 
Kimsə dişinə lə’l dedi, bə’zisi gövhər,
Ancaq bilirəm, yox belə dürr, Yəmən içrə.
 
 
Zülfün günümü qarə edibsə, mənə xoşdur,
Hər möhnətə mən qatlaşaram, bil Vətən içrə.
 
 
Aşiq sənə çoxdur, gözəlim, itmiş hesabı,
Mail kimi yox sadiqi, bil ki, sevən içrə.
 

«Eşqdə aşiq əgər hər cövrü möhnət çəkməsə…»

 
Eşqdə aşiq əgər hər cövrü möhnət çəkməsə,
Vəsli-cananı üçün aləmdə minnət çəkməsə.
 
 
Aşiqi-kamil deyil zənnim budur eşqində o,
Tə’neyi-əğyardən bihədd töhmət çəkməsə.
 
 
Məncə, bilməz bu Vətən gülzarının qədrin o kəs,
Bircə gün heç olmasa, ömründə qürbət çəkməsə.
 
 
Kəsbi-ruzi olsa zəhmətlə, verər zövqü səfa,
Zövqsüzdür ruzisi, gər kişi zəhmət çəkməsə.
 
 
Bildi ki, Fərhad vüsalə yetməyi müşkül olur,
Bisütun içrə əgər Şirinə surət çəkməsə.
 
 
Bircə gün də tərk edib yarım məni getməz, bilin,
Sübhədək ta etdiyim bihudə söhbət çəkməsə.
 
 
Doğrudur, Mail, sənə şair deyib el fəxr edir,
Bu adın üstündən ariflər əgər xət çəkməsə.
 

«Hər kəs ol yarə əgər bunca cəfakar desə…»

 
Hər kəs ol yarə əgər bunca cəfakar desə,
Eybdir sonra ona sevgili dildar desə.
 
 
Mənə çıx get desə canan, gedərəm kuyindən,
Bir qədəm atmaram ancaq bunu əğyar desə.
 
 
Yarıma eyb tutub eybi olan bir nakəs,
Barı ki, eybi ola, etmərəm inkar desə.
 
 
Cövri-canandan əgər zarə gələ bir aşiq,
Dərdini dilbərinə sonra yeri var, desə.
 
 
Ehtiyac alsa əgər hər kişini aləmdə,
Eybi yox qeyrisinə dərdini naçar desə.
 
 
Zulfü cananı öpəndən günüm olmuş qarə,
Yenə əl çəkməyirəm, el mənə biar desə.
 
 
Qəzəlin ləzzəti tək ləhceyi-xanəndədədir,
Mail, hərçənd onu birgə kaman, tar desə.
 

«Vermərəm canımı hər yoldan ötən yarə görə…»

 
Vermərəm canımı hər yoldan ötən yarə görə,
Verrəm ancaq canımı sən kimi dildarə görə.
 
 
Vaxt olur ki, səni, ey məh, salacaq hörmətdən,
Seyri-gülzarə bica çıxma sən əğyarə görə.
 
 
Niyyəti fitnə-fəsaddır, çalışır şər salsın,
İstəyir ki, gününü aşiqivin qarə görə.
 
 
Dilbərim, gün gələcək, bil ki, cavab verməlisən,
Saçlarından darayıb atdığın hər tarə görə.
 
 
Çünki onlar, mələyim, riştəsidir canımızın,
Hərəsi can kimidir aşiqi-bimarə görə.
 
 
Bülbülü atəşi-hicranə yaxıb, yandırdı,
Odu ki, düşdü nüfuzdan gül, özü xarə görə.
 
 
El sənə hörmət edir şe’rlərinçün, Mail,
Yoxsa kim hörmət edər dövlətə, ya varə görə?
 

«Dün şövqlə getdim yenə mən kuyi-nigarə…»

 
Dün şövqlə getdim yenə mən kuyi-nigarə,
Bəlkə edə yarım qəmi-hicranıma çarə.
 
 
Gördü ki, əlif qəddimi eşqiylə bükülmüş,
Oldur, məni-biçarəyə bir etdi nəzarə.
 
 
Sordu: – Səni bu halə salan kimdi? – Dedim: Sən,
Əfv eylə – dedi, bilməmişəm, mən üzü qarə.
 
 
Eşqinlə dedim dözmüşəm hər möhnətə, ey məh,
Ancaq demədim dərdimi mən qeyrə, kənarə.
 
 
Əğyarı qapından dəxi qov, olmaya mane’,
Bəsdir ona sən eyləyəsən bircə işarə.
 
 
Yarım məni əfv eylədi, mən nazlı nigarı,
Son qoyduq o gündən dəxi biz naləvü zarə.
 
 
Bir təb’ gəlib, yar qəmiylə mənə, Mail,
Bu təb’ çətin bir də gələ qəlbə dübarə.
 

«Ey könül, həmsöhbət olmaqdansa bir nadan ilə…»

 
Ey könül, həmsöhbət olmaqdansa bir nadan ilə,
Get, çürüt öz ömrünü sən, sevgili canan ilə.
 
 
Etməsə saziş əgər dövran səninlə bir zaman,
Saziş eylə sən, çalış, ol vaxtidə dövran ilə.
 
 
Səndən ali kəslərə qul olmasan da, hörmət et,
Qətrələr bəhs eyləməz heç bir zaman ümman ilə.
 
 
Elmdən, sən’ətdən hərçənd uzaqsan, yox sözüm,
Bəs necə fəxr eyləyirsən bu quru dükkan ilə?!
 
 
Bilməsə insanların xeyriylə şərrin bir nəfər,
Fərqi ol şəxsin nədir aləmdə bəs heyvan ilə?
 
 
Atmışam dünya qəmin başdan, heyf, çox heyf, gec,
Könlüm indi məşq edir bir gözləri ceyran ilə.
 
 
Əqliviz başdan gedər yarın görəndə Mailin,
Hüsndə bəhs eyləyir yarı məhi-taban ilə.