Читать книгу: «กลับสู่ผืนโลก», страница 6

แนสซิริย์ยา – อาหารเย็น

พันเอกฮัดสันและเอลิซาต่างกำลังดื่มแชมเปญหมดแก้วที่สาม และบรรยากาศระหว่างทั้งสองได้กลายเป็นทางการน้อยลงอย่างชัดเจน

“ฉันต้องพูดเลย แจ็ก แมสกูฟนี่เหมือนอาหารจากสวรรค์ แต่ฉันกินไม่หมด เยอะมาก”

“ใช่ มันยอดเยี่ยมจริงๆ เราควรฝากคำชมไปให้เชฟนะ”

“บางทีฉันควรแต่งงานกับเขา เขาจะได้ทำให้ฉันกินได้” เอลิซากล่าวโดยหัวเราะเกินจริงไปเล็กน้อย แอลกอฮอล์กำลังเริ่มออกฤทธิ์แล้ว

“ไม่ได้ เขาต้องเข้าแถวรอ ผมก่อน” เขาเสี่ยงกล่าวตลกโดยหวังว่าจะไม่เป็นการไม่เหมาะสมเกินไป เอลิซาแกล้งทำเป็นไม่สังเกตและเล็มปลาสเตอร์เจียนของตนต่อไป

“คุณยังไม่แต่งงานจริงเหรอคะ”

“ยัง ผมยังไม่เคยมีเวลาสำหรับเรื่องนั้น”

“นั่นเป็นข้อแก้ตัวเก่าๆ” เอลิซากล่าวโดยมองเขาแบบเขี้ยวลากดิน

“เอ่อ ที่จริงผมเกือบแล้วครั้งหนึ่ง แต่ชีวิตทหารไม่ไปด้วยกันกับการแต่งงานเท่าไร คุณล่ะ” เขากล่าวเพิ่มเติมโดยเปลี่ยนเรื่องไปจากเรื่องที่ยังคงทำให้ตนรู้สึกเจ็บ “คุณเคยแต่งงานไหม”

“พูดเล่นหรือเปล่าคะ และใครจะทนผู้หญิงที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปรอบโลกขุดใต้ดินเหมือนตัวตุ่นและเพลิดเพลินกับการทำลายหลุมฝังศพอายุเป็นพันๆ ปี”

“เข้าใจล่ะ” แจ็กกล่าวโดยยิ้มอย่างขมขื่น “เห็นได้ชัดว่าคุณไม่ได้เกิดมาเพื่อแต่งงาน” แจ็กยกแก้วขึ้นเสนอให้ดื่มให้แก่ความเศร้า “แก่เราสองคน”

บริกรมาถึงพร้อมด้วยซามูน¹³ อบใหม่จากเตาอีกสองสามชิ้นซึ่งเป็นการดีที่ขัดจังหวะความเศร้านั้นพอดี

แจ็กรู้สึกขอบคุณการขัดจังหวะนี้และพยายามขจัดความทรงจำเป็นระลอกที่ได้เข้ามาในใจอย่างกะทันหันให้ออกไปอย่างรวดเร็ว มันเป็นเรื่องที่ล่วงเลยไปแล้ว ตอนนี้แจ็กมีสาวงามนั่งอยู่ด้วย และแจ็กต้องสนใจเธอซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไป

ดนตรีเบาๆ ในฉากหลังนั้นดังกำลังดี เอลิซาดูสวยมากในแสงเทียนสามเล่มที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะ ผมมีประกายทองและทองแดง และแสงแดดทำให้ผิวเรียบนั้นเป็นสีน้ำตาลสวย ดวงตาคมเป็นสีเขียวเข้มที่สุด เอลิซากำลังพยายามใช้ริมฝีปากอ่อนนุ่มงับชิ้นปลาสเตอร์เจียนออกจากก้างที่ถืออยู่ระหว่างนิ้วมือ แสนจะเซ็กซี่

เอลิซาจะไม่ยอมปล่อยให้จังหวะความอ่อนแอของพันเอกฮัดสันผ่านไปอย่างแน่นอน เอลิซาวางก้างบนขอบจานของตนและดูดน้ำจากนิ้วหัวแม่มือและนิ้วมือด้วยอาการเหมือนเฉยเมย เธอก้มศีรษะลงเล็กน้อยแล้วจ้องมองแจ็กอย่างจริงจังจนแจ็กกลัวว่าหัวใจของตนจะหลุดออกมาจากอกไปกองอยู่บนจาน

เมื่อตระหนักว่าตนไม่ได้ควบคุมสถานการณ์อีกต่อไป พันเอกฮัดสันก็พยายามรวบรวมสมาธิ เขาแก่เกินกว่าจะประพฤติเหมือนเด็กนักเรียนที่เป็นไข้ใจ แต่มีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเอลิซาที่เขารู้สึกว่าน่าดึงดูดใจอย่างต้านทานไม่ไหว

เขาหายใจลึกแล้วใช้มือเช็ดหน้าและพยายามกล่าวว่า “คุณคิดว่าเราจะกินชิ้นสุดท้ายนี้หมดไหม”

เอลิซายิ้ม ค่อยๆ หยิบปลาสเตอร์เจียนอันโอชะชิ้นสุดท้ายและนำขึ้นมาที่ปากโดยนั่งโน้มตัวไปด้านหน้า ในท่านั้นคอของชุดถ่วงลงเล็กน้อย เผยให้เห็นทรวงอกเต่งตึง แจ็กซึ่งเขินอย่างเห็นได้ชัดเพียงแต่กัดคำเล็กๆ อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงตอนที่เอลิซาใช้นิ้วมือของเธอสัมผัสกับริมฝีปากของเขา เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่เพิ่มขึ้น เอลิซากำลังเล่นกับเขาเหมือนแมวแหย่หนู และแจ็กไม่สามารถป้องกันตัวเองได้

แล้วด้วยอาการเหมือนเด็กสาวไร้เดียงสา เอลิซากลับไปนั่งพิงพนักเก้าอี้ประหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้นและส่งสัญญาณเรียกบริกรผอมสูงผู้เข้ามาหาในทันที

“ฉันคิดว่าถึงเวลาของชากระวานบ้างแล้ว คุณว่าไงคะแจ็ก”

แจ็กผู้เพิ่งฟื้นตัวจากเหตุการณ์ก่อนหน้าพูดตะกุกตะกักคล้ายๆ ว่า “เอ่อ ครับ ตกลง...” แจ็กดึงเสื้อคลุมให้ตึงแล้วพยายามใช้น้ำเสียงสบายขึ้นกล่าวว่า “ผมเชื่อว่ามันดีมากสำหรับการย่อย”

แจ็กตระหนักว่าได้กล่าวบางสิ่งบางอย่างน่าขันออกไป แต่ในเวลานั้นแจ็กคิดอะไรไม่ออก

“ทั้งหมดนี้น่ารื่นรมย์ใจมากค่ะแจ็ก เป็นค่ำคืนที่น่ารัก แต่เราต้องไม่ลืมเหตุผลที่เรามาพบกันคืนนี้ มีบางอย่างที่ฉันต้องให้คุณดู จำได้ไหมคะ”

ในจังหวะนั้นพันเอกฮัดสันกำลังคิดถึงอะไรก็ตามที่ไม่ใช่งาน

อย่างไรก็ตาม เอลิซาพูดถูก มีสิ่งที่กำลังเสี่ยงอยู่ที่สำคัญกว่าการเกี้ยวพาราสีโง่ๆ แต่ความจริงคือ สำหรับเขาแล้วการเกี้ยวพาราสีไม่ได้ดูเป็นอะไรโง่ๆ เลย

“แน่นอน” เขาตอบโดยพยายามนำสีหน้าทรงอำนาจกลับมา “ผมอดใจรอดูสิ่งที่คุณค้นพบไม่ไหว”

ณ จุดนี้ ชายอ้วนในรถยนต์ใกล้เคียงผู้กำลังฟังทุกสิ่งทุกอย่างตะโกนขึ้นว่า “แพศยา! ผู้หญิงเหมือนกันหมด ตอนแรกทำให้เรารู้สึกเหมือนกำลังจะพาเราไปดวงจันทร์แล้วกลับทิ้งเราลงมาเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้น”

“ฉันคิดว่าสิบดอลลาร์ของนายจะมาอยู่ก้นกระเป๋าของฉันในไม่ช้า” ชายคนผอมกว่ากล่าวแล้วหัวเราะอย่างจริงจังตามหลังความเห็นของตน

“ว่ากันตามจริง ฉันไม่สนแม้แต่นิดเดียวว่าใครจะได้ขึ้นเตียงกับอาจารย์นั่น อย่าลืมว่าเราอยู่ตรงนี้แค่เพื่อหาว่าอาจารย์เขารู้อะไร” ในขณะที่เขาพยายามหาท่านั่งให้สบายขึ้นเนื่องจากหลังกำลังปวด เขาก็เพิ่มเติมว่า “เราน่าจะหาวิธีใส่กล้องเข้าไปในไอ้ภัตตาคารนั่นนะเนี่ย”

“ใช่ ใต้โต๊ะยิ่งดี แบบนั้นเราคงได้มองดูขาอ่อนของเธอเต็มๆ”

“ไอ้บ้า ไอ้โง่ที่ไหนเลือกนายมาทำภารกิจนี้เนี่ย”

“เจ้านายไงเพื่อน และฉันขอแนะนำว่านายไม่ควรดูถูกท่าน ท่านรู้เรื่องอุปกรณ์ดักฟัง และท่านอาจดักฟังรถคันนี้แล้วด้วยซ้ำ”

ชายร่างใหญ่เสียวสะดุ้ง ชั่วขณะหนึ่งเขานึกว่าหัวใจของตนได้หยุดเต้นไปแล้ว เขากำลังพยายามสร้างอาชีพการงาน และการดูถูกเจ้านายโดยตรงของตนไม่ใช่วิธีก้าวหน้าแน่ๆ

“หยุดคุยไร้สาระ” เขากล่าวโดยพยายามให้ฟังดูจริงจังและเป็นมืออาชีพ “แค่คิดเรื่องทำงานนี้ต่อและกลับไปฐานพร้อมกับอะไรเป็นรูปธรรมกันเถอะ” ขณะที่เขากำลังพูดเช่นนี้ เขาก็เหม่อมองไปที่จุดจุดหนึ่งในความมืดยามค่ำคืนซึ่งเป็นจุดที่มีขอบเขตไม่ชัดเจนเมื่อมองผ่านกระจกหน้ารถที่เป็นไอน้ำเล็กน้อย

เอลิซานำคอมพิวเตอร์สุดรักออกจากกระเป๋ามาวางบนโต๊ะแล้วเริ่มเลื่อนดูรูปถ่ายต่างๆ พันเอกฮัดสันผู้เกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาพยายามมุ่งความสนใจไปที่บางสิ่งบางอย่าง แต่มุมไม่เอื้ออำนวย เมื่อพบสิ่งที่หาอยู่แล้วเอลิซาก็ลุกขึ้นและขยับไปยังที่นั่งติดกับเขา

“ทีนี้” เอลิซาเริ่มต้น “ทำตัวให้สบายค่ะ เรื่องมันยาว ฉันจะพยายามสรุปให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

เอลิซาเลื่อนดูจอของคอมพิวเตอร์อย่างรวดเร็วแล้วพบรูปถ่ายของจารึกที่สลักไว้ด้วยภาพวาดและอักษรรูปลิ่ม

“นี่เป็นรูปถ่ายของหนึ่งในจารึกที่พบในหลุมฝังศพของพระเจ้า

บอลดวินที่ 2 แห่งเยรูซาเลม” เอลิซากล่าวต่อไป “คาดกันว่าเขาเป็นคนแรกที่เปิดถ้ำแห่งแม็กเพล่าซึ่งรู้จักกันในชื่อถ้ำแห่งพระบิดรด้วย เมื่อปี พ.ศ. 1662 ซึ่งเป็นที่ที่เชื่อว่าฝังอับราฮัมและลูกชายคือ ไอแซ็กกับเจคอบไว้ หลุมฝังศพใต้ตินพวกนี้พบใต้สิ่งที่ทุกวันนี้เรียกว่ามอสค์หรือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของอับราฮัมในเมืองฮีบรอนบนเวสต์แบงก์” ณ จุดนี้ เอลิซาแสดงรูปของมัสยิดให้เขาดู

“ข้างในหลุมฝังศพพวกนี้ นอกจากสิ่งอื่นจำนวนมากแล้ว พระเจ้า

บอลดวินพบชุดจารึกที่คงเป็นของอับราฮัม เชื่อกันว่าเป็นบันทึกบางอย่างของเขาด้วยซ้ำซึ่งเขาบันทึกเหตุการณ์สำคัญๆ ที่สุดบางเหตุการณ์ในชีวิตไว้”

“บันทึกการเดินทาง” แจ็กเสนอแนะโดยหวังสร้างความประทับใจในเชิงบวก

“ในแง่หนึ่งก็ใช่ค่ะ บางคนในระยะประวัติศาสตร์ช่วงนั้นจดอะไรเยอะในขณะที่กำลังเดินทาง”

เอลิซาเลื่อนไปยังรูปถ่ายอีกรูปหนึ่งและอธิบายต่อไป “ผู้เชี่ยวชาญที่เก่งที่สุดด้านภาษาและเครื่องหมายแสดงออกต่างๆ ของ

เวลานั้นพยายามแปลสิ่งที่ได้บันทึกไว้บนจารึกนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่าความคิดเห็นแบ่งแยกกันในหลายแง่ แต่ทุกคนเห็นด้วยว่านี่”

เอลิซากล่าวต่อไปพร้อมกับขยายรายละเอียดบนรูปถ่าย “ตีความได้ว่าเป็น “พาหนะ” หรือ “ภาชนะของเทพเจ้า” แล้วมีคำว่า “ฝัง” “ความลับ” “การปกป้องคุ้มครอง” ซึ่งค่อนข้างชัดเจนด้วย”

แจ็กเริ่มรู้สึกงงเล็กน้อย แต่พยักหน้าไปเรื่อยๆ เพื่อโน้มน้าวเอลิซาว่าตนเข้าใจอย่างที่สุดแล้ว เอลิซามองดูเขาปราดหนึ่งแล้วกล่าวต่อไป “สัญลักษณ์นี้ ในทางตรงกันข้าม” เอลิซากล่าวพร้อมกับปรับจอให้ภาพชัดเจนที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ “ตามความเห็นบางคน คงเป็นตัวแทนถึงหลุมฝังศพและหลุมฝังศพของพระเจ้า ในขณะที่ส่วนนี้อาจพรรณนาถึงพระเจ้าองค์หนึ่งที่เตือนหรือแม้แต่ขู่คนที่ล้อมรอบตัวอยู่”

พันเอกฮัดสันตามไม่ทันสิ่งที่เอลิซากล่าวอยู่อีกต่อไปซึ่งส่วนหนึ่งเป็นเพราะแอลกอฮอล์ ส่วนหนึ่งเพราะน้ำหอมที่ทำให้เคลิบเคลิ้มที่ฟุ้งออกมาจากตัวเอลิซา และส่วนหนึ่งอาจเพราะกำลังถูกดวงตาของเอลิซาสะกด ถึงอย่างนั้นเขาก็พยักหน้าต่อไปเสมือนทุกอย่างชัดเจน

“พูดง่ายๆ” เอลิซากล่าวโดยได้สังเกตเห็นว่าแจ็กเกิดความงงงวยมากขึ้นกว่าเดิม “ผู้เชี่ยวชาญได้ตีความเนื้อหาของจารึกนี้ว่าเป็นการแสดงเหตุการณ์ที่ยืนยันว่าได้เกิดขึ้นในระหว่างเวลาของ

อับราฮัมซึ่งพระเจ้าที่กล่าวอ้างกันหรือเทพเจ้าหลายองค์ตามที่กล่าวกว้างๆ คงได้ซ่อนหรือฝังมันไว้ใกล้หนึ่งในหลุมศพของตน มันเป็นบางอย่างที่มีค่ามาก อย่างน้อยก็สำหรับพวกเทพเจ้า”

“นั่นดูเหมือนการด่วนสรุปไปหน่อย” แจ็กเริ่มโดยพยายามกล่าวอะไรบ้างในเรื่องนี้ “การกล่าวว่าบางอย่างที่มีค่าถูกฝังไว้ใกล้หลุมฝังศพของเทพเจ้า มันไม่ใช่ว่าเขาให้พิกัดจีพีเอสมา มันอาจหมายถึงแทบจะอะไรก็ได้ที่ไหนก็ได้”

“คุณพูดถูก แต่สิ่งที่จารึกทั้งหมดโดยเฉพาะที่มีอายุแสนนานมาแล้วต้องไปผ่านกระบวนการตีความและอรรถาธิบายจํากัดแวดวงเฉพาะในบริบท นั่นล่ะทำไมถึงต้องมีผู้เชี่ยวชาญ และฉันก็เผอิญเป็นหนึ่งในนั้นด้วย” ขณะที่เอลิซากล่าวเช่นนี้ก็แกล้งทำท่าเป็นนางแบบที่กำลังตั้งท่าต่อหน้ากล้องปาปารัสซีไปด้วย

“ตกลง ตกลง ผมรู้ว่าคุณฉลาดขนาดไหน แต่ตอนนี้พยายามทำให้นี่ชัดเจนสำหรับเราผู้เป็นแค่มนุษย์หน่อย”

“ได้แน่นอนค่ะ” เอลิซากล่าวต่อไปทันทีที่ได้ตั้งสติใหม่ “เมื่อได้วิเคราะห์และเปรียบเทียบสิ่งที่ค้นพบทางประวัติศาสตร์ทุกประเภทซึ่งรวมถึงข้อเท็จจริง ตำนาน ข่าวลือและอื่นๆ แล้ว ความเห็นพ้องต้องกันของกลุ่มคนฉลาดที่สุดในโลกคือ มีองค์ประกอบแห่งความจริงอยู่ในการบูรณะนี้ จากพื้นฐานนี้ได้ทำให้นักโบราณคดีจากทั่วโลกพากันค้นหาวัตถุลึกลับนี้”

“แต่เอลแซดเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ตรงไหน” การทำงานของสมองของพันเอกฮัดสันเริ่มกลับสู่ปรกติ “เขาบอกผมว่า การวิจัยนี้มุ่งเป้ากู้สิ่งประดิษฐ์ต่างดาวในจินตนาการ”

“และนั่นอาจเป็นจริงเลยล่ะค่ะ” เอลิซาตอบ “ปัจจุบันเชื่อกันอย่างกว้างขวางว่า “เทพเจ้า” เหล่านี้ซึ่งท่องเที่ยวรอบโลกในยุคโบราณนั้นไม่ใช่อะไรนอกเหนือไปจากสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์จากดาวเคราะห์นอกระบบสุริยะของเรา เนื่องจากความเหนือกว่าทางเทคโนโลยีโดยเฉพาะในทางการแพทย์และวิทยาศาสตร์ จึงเป็นไปได้ทีเดียวว่าพวกเขาถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเทพที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์ได้”

“ผมเข้าใจ” แจ็กขัดจังหวะ “ถ้าผมปรากฏตัวตรงหน้าเผ่าใจกลางป่าแอมะซอนในเฮลิคอปเตอร์โจมตีแบบอาปาเช่และเริ่มปล่อยขีปนาวุธ แม้แต่ผมก็อาจถูกเข้าใจผิดเป็นพระเจ้าที่กำลังโกรธได้”

“นี่เป็นผลที่พวกนั้นคงมีต่อประชาชนในเวลานั้นแท้ๆ เลยล่ะค่ะ มีบางคนที่เชื่อด้วยซ้ำว่าเป็นมนุษย์ต่างดาวเหล่านี้ที่ปลูกฝังเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญาเข้าไปในโฮโมอีเร็กตัสหรือมนุษย์ที่ยืนตรง จึงเปลี่ยนสภาพพวกเขาในเวลาเพียงไม่กี่หมื่นปีไปเป็นพวกที่เราเรียกว่าโฮโมเซเปียนส์เซเปียนส์หรือมนุษย์ในปัจจุบัน”

เอลิซามองอย่างระมัดระวังไปที่พันเอกฮัดสันผู้ที่สีหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และตัดสินใจต่อยใต้เข็มขัดเข้าไป “ว่าตามจริง ในฐานะคนรับผิดชอบภารกิจนี้ ฉันนึกว่าคุณจะได้รับข้อมูลดีกว่านี้”

“ผมนึกอย่างนั้นเหมือนกัน” แจ็กโพล่ง “เห็นได้ชัดว่าพวกที่อยู่ในอำนาจปฏิบัติตามปรัชญา “นิ่งเสียตำลึงทอง”” ความโกรธกำลังเริ่มเข้ามาแทนที่ความซาบซึ้งอย่างมากมายก่อนหน้านี้

เมื่อรู้สึกเช่นนี้ เอลิซาจึงวางคอมพิวเตอร์บนโต๊ะและนำใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของพันเอกฮัดสันเสียจนเขากลั้นหายใจไปชั่วครู่ด้วยความคิดว่าเอลิซาต้องการจุมพิตเขา “ทีนี้ส่วนที่ดีที่สุด” เอลิซากล่าว

เอลิซากลับไปยังที่นั่งด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วแล้วแสดงรูปถ่ายอีกรูปหนึ่งให้เขาดู "ในขณะที่ทุกคนพากันทุ่มเทให้กับการค้นหา “หลุมฝังศพของเทพเจ้า” อันเลื่องชื่อนี้โดยไปขุดคุ้ยพีระมิดอียิปต์หรือหลุมฝังศพที่เป็นตัวแทนอันยอดเยี่ยมของเทพเจ้า ฉันกลับตีความสิ่งที่สลักอยู่บนจารึกต่างออกไปซึ่งฉันเชื่อว่าเป็นการตีความที่ถูกต้อง ดูนี่สิคะ” เอลิซากล่าวพร้อมกับแสดงภาพที่มีข้อความตามการตีความของตัวเธอเองให้เขาดูอย่างอิ่มเอมใจ