Читать книгу: «Dyferencja», страница 3

 
Ta i owa padła strona,
Wypoczywać na murawie;
Jeszcze w jęku i we wrzawie
Słychać głosy: – «To Stefana…»
– «To Marcina… mórg przy drodze…»
– «Mórg nad rzeką i zatoką…»
– «I okopię, i ogrodzę…»
– «Nie doczekasz! nie pozwolę,
Będę bronić moje pole,
Jak źrzenicę mego oka!»
– «Nie o pole, nie o szkodę,
Lecz tu idzie o bezprawie».
– «A ja mówię i dowiodę,
Że na swojem rzecz postawię».
– «Ciężko skarżę upór bratni…»
– «Wara leźć mi w moją grzędę!…»
– «Krwią słuszności bronić będę,
Do kropelki, do ostatniéj!»
 

II

 
– «Cyt mi szersznie!¹⁰ – tfu do kata! —
Huknął stary pan Ambroży. —
Taki rankor¹¹ brat na brata!
Mospanowie, to gniew Boży!
Bić się z bratem jakby z wrogiem!
Jakiém okiem, jakiem czołem,
Staniesz jutro przed kościołem,
A po jutrze i przed Bogiem?
Uściśnijcie mi się szczerze,
I wypijmy pojednanie, —
Jutro spowiedź!…»
– «O mospanie!
A zatokę kto zabierze?»
– «Nie chcę morga, co pod lasem!»
– «Nie dam morga, co przy drodze!»
– «No uciszcie się z hałasem,
Ja wam całą rzecz pogodzę».
– «A to jaki śmiałek groźny,
Medyjację¹² swoją wnosi!?»
– «Sza panowie! – krzyknął woźny —
Pan Ambroży o głos prosi!»
 
 
Więc Ambroży siadł na miedzy,
Brzęknał czarą po butelce:
– «Bracia szlachta i koledzy,
Mościwi wielce a wielce!
Za zatokę i za pole,
Będzie zawsze wrzawa sroga,
Będą skargi i zatargi,
I processa, i swawole,
I obraza Pana Boga;
Bracia zniszczą się ze szczętem,
Przez rankory i rozpusty;
Będą dzieciom testamentem
Przekazywać process pusty;
Na braterskich karkach – szpetnie