Читать книгу: «‘n Soeke van Helde », страница 18

HOOFSTUK-AGT-EN-TWINTIG

Thor het hard gery in die duisternis, jaag deur die finale poort van King's Court, skaars sy perd stadiger laat hardloop as hy afspring, sy asemhaaling hard en oorhandig die leisels aan 'n kneg. Hy het die hele dag, het die son geval uur ry van voor, en hy het dadelik kon sien van die fakkels binne, hoor aan al die gemeimer agter die poorte, dat die Koning se fees is in volle swang. Hy skop homself om weg vir so lank as wat hy gedoen het, en bid net hy was nie te laat nie.

Hy hardloop na die naaste kneg.

"Is alles in orde binne?" vra hy in ‘n haas. Hy moes uitvind of die Koning reg was----al kon hy natuurlik nie direk vra of hy vergiftig was nie.

Die kneg kyk na hom, met stomheid geslaan.

"En hoekom moet dit nie wees nie? Alles in orde is, behalwe dat jy laat. Lede van die Koning se Legioen moet altyd in tyd wees. En jou klere is vuil. Jy weerspieël swak op jou maats. Was jou hande, en haas binne.”

Thor jaag deur die poort, swetend, sit sy hande in 'n klein klip waskom met water gevul, spat oor sy gesig, en hardloop dit deur sy langerige hare. Hy was in konstante beweging sedert vroeg in die oggend, was hy onder die stof van die pad, en dit het gevoel asof dit tien dae in een was. Hy vat 'n diep asemteug, probeer om homself te kalmeer en ordelik lyk, en loop vinnig af gang na gang, in die rigting van die groot deure van die feesvieringe saal.

Soos hy in stap, deur die groot boog deure, dit was net soos sy droom: voor hom was die twee fees tafels, ten minste 'n honderd meter lank, by die ver einde sit die Koning aan die hoof van sy eie tafel, omring deur mans. Die geraas tref Thor soos 'n lewende ding, die saal absoluut gepak met mense. Daar is nie net die Koning se manne, lede van die Silwer en die Legioen sit aan die feesvieringe tafels, maar ook honderde ander, groepe van reis musikante, groepe dansers, van hofnarre, dosyne van vroue uit die bordele .... Daar was ook allerhande dienaars, wagte, honde wat rondhardloop. Dit was 'n malhuis.

Mans drink uit groot bekers wyn en bier, en baie van hulle staan, en sing drink liedjies, arms oor mekaar, klinkel hulle kruike. Daar was hope kos uitgelê op die tafels, met varke en takbokke en allerhande ander wildsvleis braai op wentel-braaiers voor die kaggel. Die helfte van die kamer ooreet hulself, terwyl die ander helfte mengel die die kamer. Kyk na die chaos in die kamer, sien hoe dronk was die manne, en Thor besef dat indien hy vroeër aangekom het, toe dit begin het, sou dit meer ordelik gewees het. Nou, op hierdie laat uur, het dit gelyk asof dit ontwikkel het in ‘n dronk samekoms.

Thor se eerste reaksie, afgesien van oorweldig, was diepe verligting om te sien dat die koning lewe. Hy slaak 'n sug van verligting. Hy was nog reg. Hy het weer gewonder of die voorbode niks beteken het nie, of sy droom niks beteken het nie, of hy net oorreageer op giere, iets groter in sy kop maak as wat dit moet wees. Maar nog steeds, hy kon net nie die gevoel afskud nie. Hy voel steeds 'n dringende dringendheid om die koning te bereik, om hom te waarsku.

Beskerm ons Koning.

Thor stoot sy weg in die dik skare probeer om dit die lang pad na die koning te maak. Dit het stadig gegaan. Die manne was dronk en rumoerig, gepak skouer aan skouer, en MacGil sit honderde voete weg.

Thor kry dit reg omtrent halfpad deur middel van die skare toe hy stop, hy het skielik vir Gwendolyn opgemerk. Sy sit by een van die tafeltjies, af aan die kant van die saal, omring deur haar slavinne. Sy lyk nors, wat in teenstelling met haar is. Haar kos en drank was onaangeraak, en sy sit aan die kant, geskei van die ander lede van die koninklike familie. Thor wonder wat kan verkeerd wees.

Thor breek uit die skare en haas na haar.

Sy kyk op en sien hom kom, maar in plaas van glimlag, soos sy altyd gedoen het, het haar gesig verduister. Vir die eerste keer, sien Thor woede in haar oë.

Gwen gly haar stoel, staan op, haar rug op hom gedraai en begin om weg te marsjeer.

Thor het gevoel asof 'n mes in sy hart gesteek word. Hy kon haar reaksie nie verstaan. Het hy iets verkeerd gedoen?

Hy jaag om die tafel, haas na haar en gryp haar pols liggies.

Sy verras hom deur dit rofweg af te gooi, draai en kyk grimmig na hom.

"Jy raak nie aan my nie!" skree sy.

Thor gee 'n stap terug, geskok oor haar reaksie. Was dit dieselfde Gwendolyn wat hy ken?

"Ek is jammer," sê hy. "Ek het nie skade aan jou bedoel nie. En geen disrespek. Ek wou net met jou praat.”

"Ek het geen woorde oor vir jou nie," sê sy siedend, haar oë gloeiend van woede.

Thor kon skaars asemhaal; Hy het geen idee gehad wat hy verkeerd gedoen het nie.

"My dame, vertel my asseblief, wat het ek gedoen om jou te beledig? Wat dit ookal is, ek vra omverskoning.”

"Wat jy gedoen het, is buite bereik van herstel. Geen verskoning sal voldoende wees. Dit is wie jy is.”

Sy het weer begin om weg te loop, en 'n deel van Thor gedink hy moet haar laat gaan; maar 'n ander deel van hom dit nie verduur om net weg te loop nie, nie na wat hulle gehad het nie. Hy moes weet---hy moes die rede weet hoekom sy so baie hom gehaat het.

Thor hardloop tot voor haar, blokkeer haar weg. Hy kon haar nie laat gaan. Nie soos dit nie.

"Gwendolyn, asseblief. Gee my asseblief 'n kans om ten minste te weet wat dit is wat ek gedoen het. Asseblief, gee my dit net.”

Sy staar terug, kokend, hande op haar heupe.

"Ek dink jy weet. Ek dink jy weet baie goed.”

"Ek doen nie," sê Thor ernstig.

Sy staar, asof sy hom opsom, en uiteindelik, blyk om hom te glo.

"Die aand voor jy my gesien, is ek gesê het jy die bordele besoek. Dat jy jou weg met baie vroue gehad het. En jy het in hulle genot gevind die hele nag lank. Toe, waneer die son gebreek het, het jy na my toe gekom. Laat dit jou nou onthou? Ek is gewalg deur jou gedrag. Gewalg dat ek jou ooit ontmoet het, dat jy ooit aan my geraak het. Ek hoop ek sal nooit weer jou gesig sien nie. Jy het 'n gek van my gemaak---en niemand maak 'n gek van my nie!”

"My Dame!" gil Thor, probeer om haar te stop, wil verduidelik. "Dit is nie waar nie!"

Maar 'n groep musikante kom tussen hulle, en sy pyl weg, gly deur die skare so vinnig dat hy haar nie kon vind nie. Binne oomblikke, het hy heeltemal spoor van haar verloor.

Thor is aan die brand binne-in. Hy kon nie glo dat iemand tot haar deurgedring het, vir haar leuns vertel oor hom, en haar teen hom gedraai het nie. Hy het gewonder wie agter dit was. Dit maak skaars saak; sy kanse met haar is nou verwoes. Hy was besig om binne-in te sterf.

Thor het omgedraai en begin rond dwaal deur die kamer, onthou van die Koning, voel uitgehol, asof hy niks oor het om voor te lewe nie.

Voordat hy weg 'n paar meter weg was, verskyn Alton skielik, blokkeer sy weg, en smaal af met 'n tevrede glimlag. Hy dra sy satyn kamaste, 'n fluweel baadjie, en 'n geveerde hoed. Hy kyk af na Thor, met sy lang neus en ken, en met die grootste arrogansie en self-trots.

"Wel, wel," sê hy. "As dit nie die gewone is nie. Het jy jou toekomstige bruid hier gevind al? Natuurlik het jy nie. Ek dink gerugte het reeds ver en wyd versprei van jou wedervaringe in die bordeel.” Hy glimlag en leun nader, onthul klein, geel tande. "Trouens, ek is seker hulle het.”

"Jy weet wat hulle sê: as daar 'n skynsel van die waarheid is, help dit om ‘n gerug vonk te gee. Ek het daardie skynsel gevind. En nou is jou reputasie verwoes, seun.”

Thor, siedend van woede, kon dit nie langer vat nie. Hy storm en slaan Alton in die maag, wat hom omkap.

Oomblikke later, liggame was op hom, mede-Legioen lede, soldate, kom in hul pad, trek hulle uitmekaar.

"Jy het jou perke oorskrei, seun!" skree Alton, wys na hom oor die liggame. "Niemand raak aan 'n koninklike! Jy sal in die blokke hang vir die res van jou lewe! Ek sal jou in hegtenis laat neem! Daarvan kan jy seker wees! Met die eerste lig sal ek hulle vir jou laat kom!” Alton skree, en draai en storm weg.

Thor kon nie minder omgee oor Alton, of sy wagte. Hy het nou net gedink aan die Koning. Hy vryf die Legioen lede af en draai terug vir MacGil. Hy stoot mense uit die pad soos hy haas vir die koning se tafel. Sy gedagtes was swemmend met emosies, en hy kon die wending waarin alles gedraai het skaars verstaan. Hier was hy, nou terwyl sy reputasie styg, word dit verwoes deur 'n kwaadaardige slang, sy liefde van hom af weg te verneuk. En nou, môre, die bedreiging van die tronk. En met die koningin ingespan teen hom, het hy gevrees dat dit net miskien is waar hy gaan wees.

Maar Thor het nie omgee oor enige daarvan nou nie. Al waaroor hy omgee is die beskerming van die Koning.

Hy stoot harder as hy sy weg weef deur die skare, stamp in 'n hofnar in, loop reg deur sy daad, en uiteindelik, ná hy moes druk deur drie knegte, was hy aan die koning se tafel.

MacGil sit in die middel van die tafel, 'n groot sak wyn in die een hand, sy wange rooi, lag vir die vermaak. Hy was omring deur al sy top generaals, en Thor staan voor hulle, stoot sy weg tot by die bank, totdat uiteindelik, het die Koning hom opgemerk.

"My Heer," gil Thor en selfs hy kon die desperaatheid in sy eie stem hoor. "Ek moet met jou praat! Asseblief!"

‘n Wag kom om Thor weg te trek, maar die Koning lig 'n palm.

"Thorgrin!" MacGil bulder in sy diep, koninklike stem, dronk van die wyn. "My seun. Waarom het jy ons tafel genader? Die Legioen se tafel is daar.”

Thor buig laag.

"My koning, ek is jammer. Maar ek moet met jou praat.”

'N musikant kletter n simbaal in Thor se oor, en uiteindelik, beduie MacGil vir hom om te stop.

Die musiek raak stiller, en al die generaals het omgedraai en kyk na Thor. Thor kon al die aandag op hom voel.

"Wel, jong Thorgrin, nou het jy die vloer. Praat. Wat is dit wat nie kan wag tot môre? "sê macGil.

"My Heer," Thor begin, maar stop. Wat kon hy presies sê? Dat hy 'n droom gehad het? Dat hy ‘n voorbode gesien het? Dat hy gevoel het die koning sou vergiftig word? Sou dit absurd klink?

Maar hy het geen keuse nie. Hy moes deur druk.

“My heer, ek het 'n droom gehad," begin hy. "Dit was oor jou. In hierdie fees saal, in hierdie plek. Die droom was ... dat jy nie moet drink nie.”

Die King leun vorentoe, oë wyd oop.

"Dat ek nie moet drink nie?" Het hy herhaal, stadig en hardop.

Dan, na 'n oomblik van verstomde stilte, leun MacGil terug en brul van die lag, skud die hele tafel.

"Dat ek nie moet drink nie!"herhaal MacGil. "Watse droom is dit! Ek moet dit 'n nagmerrie noem!”

Die King leun terug en skater van die lag, en al sy manne begin ook. Thor word rooi, maar hy kon nie terug staan nie.

MacGil beduie, en 'n wag tree na vore en gryp Thor en begin om hom weg te neem nie---maar Thor ruk die wag rof van hom af. Hy was vasbeslote. Hy moes die Koning hierdie boodskap gee.

Beskerm ons Koning.

"My Koning, ek dring aan dat jy luister!" Skree Thor, rooi in die gesig, druk vorentoe en klap die tafel met sy vuis.

Dit skud die tafel, en al die manne draai en staar na Thor.

Daar was 'n geskokte stilte, as die Koning se gesig val in 'n frons.

"JY dring aan?" gil MacGil "Jy vra niks van my nie, seun!" skree hy, sy woede stygend.

Die tafel word nog stiller, en Thor voel sy wange rooi word in vernedering.

"My Koning, vergewe my. Ek bedoel nie disrespek nie. Maar ek is bekommerd oor jou veiligheid. Asseblief. Moenie drink. Ek het gedroom jy is vergiftig! Asseblief. Ek gee baie om vir jou. Dit is die enigste rede waarom ek so sê.”

Stadig, lig MacGil se frons. Hy staar diep in Thor se oë en neem 'n diep asemteug.

"Ja, ek kan sien dat jy omgee. Selfs al is jy dwaas, seun. Ek vergewe jou disrespek. Gaan nou. En moenie dat ek weer jou gesig sien nie, tot die oggend.”

Hy beduie na sy wagte, en hulle ruk Thor weg, sterk hierdie keer. Die tafel hervat sy vreugde as hulle almal voort gaan om te drink.

Thor, verskeie voete weggesleep, brand met verontwaardiging. Hy was bang vir wat hy vanaand hier gedoen het, en het 'n sinkende gevoel dat hy môre die prys sal betaal. Miskien selfs gevra word om hierdie plek te verlaat. Vir ewig.

Toe die wagte het hom 'n laaste stoot, bevind Thor homself by die Legioen se tafel, miskien twintig meter weg van die Koning. Hy voel 'n hand op sy skouer en tol om en sien Reece daar staan.

"Ek was op soek na jou die hele dag. Wat het met jou gebeur?” vra Reece. "Jy lyk asof jy 'n spook gesien het!"

Thor was te oorweldig om te reageer.

"Kom sit by my---ek het vir jou 'n stoel," sê Reece.

Reece trek Thor tot langs hom, by 'n tafel opsy gesit vir die Koning se familie. Godfrey het 'n drankie in elke hand, en langs hom sit Gareth, kyk met oë wat rondspring. Thor het gehoop buite hoop dat Gwendolyn dalk ook daar mag wees, maar sy was nie.

"Wat is dit, Thor?" druk Reece terwyl hy langs hom gaan sit. "Jy staar na hierdie tafel asof dit jou sal byt.”

Thor skud sy kop.

"As ek vir jou sê, sal jy my nie glo nie. So beste dat ek net my mond hou.”

"Vertel my. Jy kan vir my enigiets sê, "moedig Reece hom aan met intensiteit.

Thor sien die kyk in sy oë, en besef dat, uiteindelik, neem iemand hom ernstig neem op.Hy haal diep asem en begin. Hy het niks om te verloor nie.

"Die ander dag, in die bos, met jou suster, het ons 'n Witrug slang gesien. Sy het gesê dit was 'n voorbode van die dood, en ek glo dit is. Ek het na Argon gegaan en hy het bevestig dat 'n dood kom. Kort daarna het ek 'n droom gehad dat jou pa sou vergiftig word. Hier. Vanaand. In hierdie saal. Ek weet dit in my gebeendere. Hy sal wees. Iemand probeer om hom te vermoor,” sê Thor.

Hy het dit alles in 'n haas gesê, en dit voel goed om ditvan af sy bors te kry. Dit het goed gevoel om iemand te hê wat werklik luister.

Reece was stil as hy staar terug in sy oë vir 'n lang tyd. Uiteindelik sê, hy:

"Jy lyk eg. Ek het geen twyfel nie. En ek waardeer jou omgee vir my pa. Ek glo jou. Ek doen. Maar drome is moeilike dinge. Nie altyd wat ons dink nie.”

"Ek het die Koning gesê," sê Thor. "En hulle het vir my gelag. Natuurlik, sal hy vanaand drink.”

"Thor, ek glo jy het dit gedroom. En ek glo jy voel dit. Maar ek het al verskriklike drome gehad ook my hele lewe lank. Die ander aand het ek gedroom ek is uitgestoot uit die kasteel, en ek wakker geword en gevoel dat ek was. Maar ek was nie. Verstaan jy? Drome is vreemde dinge. En Argon praat in raaisels. Jy moet dit nie alles so ernstig opneem nie. My pa is reg. Ek is reg. Ons is almal reg. Probeer om net terug te sit en drink en ontspan. En geniet.”

Met dit, leun Reece terug in sy stoel, wat met pelse bedek is en drink. Hy beduie na 'n kneg, wat 'n groot porsie wildsvleis voor Thor neersit, saam met 'n drink kelk.

Maar Thor sit net daar en staar na sy kos. Hy voel sy hele lewe is besig om uitmekaar te val rondom hom. Hy het nie geweet wat om te doen nie.

Hy kon nog steeds aan niks dink behalwe sy droom nie.Dit was soos om in 'n lêwende nagmerrie, te wees, daar te sit en kyk hoe almal drink en fees vier rondom hom. Al wat hy kon doen, was om te kyk al die drank, al die bekers, op pad na die Koning toe. Hy kyk nou elke bediener, elke kelk wyn. Elke keer as die Koning gedrink het , het Thor teruggedeins.

Thor het 'n obsessie. Hy kon nie weg kyk nie. Hy het gekyk en gekyk vir wat voel soos ure.

Uiteindelik, merk Thor 'n bepaalde dienaar op wat die Koning met 'n kelk in teenstelling met die ander genader. Dit was 'n groot, gemaak van 'n baie duidelike goud, en bedek rye robyne en saffiere.

Dit was die presiese kelk van Thor se droom.

Thor, sy hart dreun in sy bors, kyk met afgryse as die dienaar nader aan die Koning kom. Toe hy net voete weg, kon Thor dit nie meer uithou nie. Elke greintjie van sy liggaam skree dit was die vergiftigde kelk.

Thor spring van sy tafel af op, stoot sy pad deur die digte skare, rofweg stamp hy almal in sy pad met die elmboog.

Net toe die koning die kelk in sy hande het, spring Thor tot bo-op sy tafel, reik uit en klap die kelk van die koning se hande.

‘n Snak gevul met afgryse vul die hele saal as die kelk deur die lug vlieg en op die klip beland met 'n harde klink.

Die hele saal was dood stil. Elke musikant, elke jongleur, stop. Honderde mans en vroue draai almal om en staar.

Die Koning staan stadig op en gluur af na Thor.

"Hoe durf jy!" Gil die Koning. "Jou parmantige klein seuntjie! Ek sal jou in die blokke sit daarvoor! "

Thor staan daar, met afgryse vervul. Hy voel die hele wêreld in duie stort op hom. Hy wou net om te verdwyn.

Skielik loop ‘n hond oor na die plas wyn wat op die vloer vorm en lek dit op. Voor Thor kan reageer en voordat die kamer weer kon beweeg, is alle oë op die hond, wat begin om verskriklike, aaklige geluide te maak.

'N Oomblik later vries die hond op en val op sy, sy, dood.Die hele kamer kyk na die hond met 'n geskokte snak.

"Jy het geweet dat die drank was gif!" Skree 'n stem.

Thor draai om en sien die Prins Gareth daar staan, kom tot by die koning, wys beskuldigend na Thor.

"Hoe kon jy ooit geweet het dit vergiftig is? Tensy jy die een is wat dit gedoen het! Thor het probeer om die koning te vergiftig! skree Gareth uit.

Die hele skare juig in verontwaardiging.

"Neem hom na die gevangenis," beveel die koning.

'N Oomblik later, voel Thor wagte gryp hom hard van agter en sleep hom deur die saal. Hy kriewel, en probeer om te protesteer.

"Nee!" skree hy. "Julle verstaan nie!"

Maar niemand het geluister nie. Hy word gesleep deur die skare, vinnig en soos hy beweeg, sien hy hoe hulle almal van hom verdwyn, sy hele lêwe verdwyn van hom af weg. Hulle kruis die saal en by ‘n sy deur uit, die deur slaan toe agter hulle.

Dit is stil hier. ‘n Oomblik later, Thor voel homself neerdaal. Hy word afgetrek deur 'n paar hande af 'in ‘n draaiende klip trap. Dit word donkerder en donkerder, en gou kon hy die krete van gevangenes hoor.

‘n Yster sel deur word oopgemaak, en hy besef waarheen hy geneem word. Die kerker.

Hy het ineengekrimp, probeer om te protesteer, om vry te breek.

"Jy verstaan nie!" skree hy.

Thor kyk op en sien 'n wag stap vorentoe, 'n groot, ru-man met 'n ongeskeerde gesig en geel tande.

Hy frons af na Thor.

"O, ek verstaan baie goed," kom sy rasper stem.

Hy trek sy arm terug en die laaste ding wat Thor gesien het, was sy vuis, kom af ,reg vir sy gesig.

Toe was sy wêreld swart.

NOU BESKIKBAAR!

‘N MARSJEERING VAN KONINGS

(Boek #2 in die Towenaar se Sirkel)

“Die Towenaar se Sirkel” het al die bestandele vir ´n kits sukses: sameswerings, teën-sameswerings, raaisels,dapper ridders, en ontluikende verhoudings oorlaai met gebroke harte, misleiding and verraad. Dit sal sorg vir ure se vermaak, en geskik vir alle ouderdomme. Aanbeveel vir die permanente biblioteek van alle fantasie lesers.”

---Boeke en Fliek Resensies, Roberto Mattos

‘N MARSJEERING VAN KONINGS neem ons een stap verder op Thor se epiese reis na manlikheid, terwyl hy begin besef meer oor wie hy is, wat sy kragte is, op sy onderneming om ‘n vegter te word.

Waneer hy ontsnap van die kerker, is Thor met afgryse vervul waneer hy hoor van nog ‘n sluipmoord poging op Koning MacGil. Waneer MacGil tot sterwe kom is die koninkryk in onrus. Terwyl almal meeding om die troon, is Konings Hof meer wemelend as ooit met familie dramas, magte struweling, ambisies, jaloesie, geweld en verraad. ‘n Erfgenaam moet gekies word vanuit die kinders, en die antieke Bestemming Swaard, die bron van al hulle mag, sal ‘n kans hê om gelig te word deur iemand nuuts. Maar dit mag dalk omvêrgegooi word: die moord wapen is ontdek, en die strop trek nouer om die moordenaar vas te trek. Gelykertyd, moet die MacGils ‘n nuwe dreigement in die gesig staar van die McClouds, wat daarop uit is om weer aan te val van binne die Sirkel.

Thor baklei om Gwendolyn se liefde terug te wen, maar daar mag dalk nie genoeg tyd wees nie: hy is gesê om op te pak en voor te berei met sy strydgenote vir Die Honderd, ‘n honderd moordende dae van Hel wat al die lede van die Legioen moet oorleef. Die Legioen sal die Aardtrog moet oorsteek, anderkant die beskerming van die Sirkel, in die Wilde in, voor hulle seil oor die Tartuvian See na die Isle of Mist, wat gesê is onder beheer van ‘n Draak, alles vir hulle aanvang na manlikheid.

Sal hulle dit terug maak? Sal die Sirkel oorleef in hulle afwesigheid? En sal Thor uiteindelik die geheim leer van sy bestemming?

Met sy gesofistikeerde wêreld-bou en karakteriseering, is ‘N MARSJEERING VAN KONINGS, n epiese verhaal van vriende en verliefdes, van mededingers en minnaars, van ridders en drake, van intriges en politieke gekonkel, van mondigwording, van gebroke harte, van misleiding, ambisie en verraad. Dit is n verhaal van eer en moed, van lot en bestemmings, van towery. Dit is ‘n fantasie wat ons in ‘n wêreld inneem wat ons nooit sal vergeet nie en wat verwelkom sal word deur alle ouderdomme en geslagte.

Boeke #2--#13 in die reeks is ook nou beskikbaar!