Читать книгу: «Генезис. Небо и Земля. Том II. Событие», страница 4

Шрифт:

Библиографический список

1. Ван дер Варден Б. Л. Пробуждающаяся наука. II. Рождение астрономии. – М.:Наука, 1991. – С. 135—137.

2. Чайковский Ю. В. Лекции о доплатоновом знании. – М., КМК, 2012. – с. 84—87.

3. Берри А. Краткая история астрономии. Перевод С. Займовского. – М., Л.: ГИТЛ, 1946.

4. Pitagorici. Testimonianze e frammenti / Ed. M. Timpanaro Cardini. Fasc. II. Firenze, 1962;

5. Жмудь Л. Я. Наука, философия и религия в раннем пифагореизме. СПб, 1994

6. Фрагменты ранних греческих философов. Часть 1: От эпических теокосмогоний до возникновения атомистики. М.: Наука, 1989. С. 461.

7. Старцев П. А. Очерки истории астрономии в Китае. М., 1961.

8. B. L. van der Waerden, On the motion of the planets according to Heraclides of Pontus, Arch. Internat. Hist. Sci. 28 (103) (1978)

9. T. Lucretii Cari (Lucretius) De rerum natura, Thoma Fer (r) ando editore, sine loco annove (sed Brixiae, 1473; editio princeps) Джуа М. – История химии (перевод с итальянского д. х. н. Г.В.Быкова) / Микеле Джуа. М.: Издательство Мир, 1975.– 450 с.

10. Башмакова И. Г. Лекции по истории математики в Древней Греции // Историко-математические исследования. – М.: Физматгиз, 1958. – №11. – С. 306—346.

11. Рожанский И. Д. Античная наука. – М.: Наука, 1980. – С. 104. – 198 с. – (История науки и техники).

12. Платон Тимей // Платон. Собр. соч. в 4-х томах. Том 3. / Перевод С. Аверинцева. М.: Мысль, 1994

13. Аристотель. Сочинения. В 4 т. (Серия Философское наследие). М.: Мысль, 1975—1983. Т. 3. / Ред и вступ. ст. И. Д. Рожанского. 1981. 616 стр. Физика. / Пер. В. П. Карпова. О небе. / Пер. А. В. Лебедева. О возникновении и уничтожении. / Пер. Т. А. Миллер. Метеорологика. / Пер. Н. В. Брагинской.

14. Аристотель. Физика. М. 1937. с. 98

15. Тулинов, В. Ф. Концепции современного естествознания: учеб. для студентов вузов / В. Ф. Тулинов. – 2-е изд., перераб. и доп. – М.: Юнити, 2004 (ГУП ИПК Ульян. Дом печати). – 415, [1] с.

16. Евклид. Оптика. Перевод А. Щетникова. ΣΧΟΛΗ, 13, 2019, c. 771—822.

17. Веселовский И. Н. Аристарх Самосский – Коперник античного мира // Историко-астрономические исследования, вып. VII. – М., 1961. – С. 17—70.

18. Apollonii Pergaei Conicorum libri octo et Sereni Antissensis de Sectione Cylindri & Coni libri duo / Edidit Edmundus Halley. – Oxoniae: e Theatro Sheldoniano, 1710. Латинский перевод I – VII книг с греческого и арабского издал Эдмунд Галлей. Apollonii Pergaei quae graece extant cum commentariis antiquiis / Ed. J. L. Heiberg. – Vol. 1—2. – Lipsiae: Teubner, 1891. I – IV книги на греческом, с латинским переводом, издал Иоганн Людвиг Гейберг.

19. Swerdlow N. M. Hipparchus’s determination of the length of the tropical year and the rate of precession, Arch. Hist. Exact Sci., V. 21 (4) pp. 291—309, 1979/80. (Гиппарх Никкейский. Из смены весенних солнцестояний и равноденствий.)

20. Rawlins D. Continued-Fraction Decipherment: Ancestry of Ancient Yearlengths & (pre-Hipparchan) Precession // DIO: The International Journal of Scientific History. – 1999. – Vol. 9.1. – P. 31—38. Дамбис А. К., Ефремов Ю. Н. Датировка звёздного каталога Птолемея по собственным движениям, Историко-астрономические исследования, вып. XXVI, сс. 7—25. – M.: Наука, 2001

21. Гемин. Введение в явления. Пер. А. И. Щетникова. ΣΧΟΛΗ, 5, 2011, с. 174—233.

22. Lucius Annaeus Seneca. Naturales Quaestiones, 65 AD. Луций Анней Сенека. Философские трактаты. Алетейя, СПб, 2001. 2-е издание. Перевод с латинского и комментарии Т. Ю. Бородай. Перевод выполнен по изданию: Seneca in ten volumes. London. Loeb Classical Library, 1970—1972.

23. Gaii Plinii Secundi. Naturalis historia. 77 Плиний Старший Естественная История: Кн. II, Гл. 5 Текст по изданию: Архив истории науки и техники. Вып. 3. Сборник статей. Наука, Москва, 2007. С. 287—366. Перевод с лат. и комментарии Б. А. Старостина. Лат. текст: C. Plini Secundi Naturalis Historiae Libri XXXVII. Vol. 1, ed. C. Mayhoff. Lipsiae, Teubner, 1906. Скан тойбнеровского изд. 1906.

24. Ван Чун. Критические рассуждения. Петров А. А. Ван Чун – древнекитайский материалист и просветитель.– М.: Издательство Академии Наук СССР, 1954. – 104 с.

25. Menelai Sphaericorum Libri III, quos olim collatis MSS. Hebraeis et Arabicis typis exprimendos Vir Cl. Ed. Halleius curavit (Latin) 1758 A.D.

26. Шаль, Мишель. Исторический обзор происхождения и развития геометрических методов, §21. М., 1883.

27. Lucius Mestrius Plutarchus. De facie quae in orbe Lunae apparet // Moralia. Плутарх О лике, видимом на диске Луны / Перевод Г. А. Иванова // Философия природы в античности и в средние века / Общ. ред. П. П. Гайденко, В. В. Петров. М.: Прогресс-Традиция, 2000.)

28. Théon de Smyrne. Exposition des connaissances mathématiques utiles pour la lecture de Platon. Trad. J. Dupuis. Paris: Hachette, 1892. (Repr. Bruxelles: Culture et Civilisation, 1966). Теон Смирнский Изложение математических предметов, полезных при чтении Платона [Электронный ресрс] http://www.astro-cabinet.ru/library/Teon_Smirn/Theon_Sm.pdf

29. Claudius Ptolemaeus, Claudii Ptolemaei Opera quae exstant omnia. by Ptolemy, 2nd cent; 1898—1952 – Publisher Lipsiae in aedibus B.G. Teubneri. Claudii Ptholemaei Alexandrini liber geographiae cum tabulis et universali figura et cum additione locorum quae a recentioribus reperta sunt diligenti cura emendatus et impressus – lateinische Übersetzung (Venedig 1511, Птолемей Клавдий Альмагест или математическое сочинение в тринадцати книгах / Перевод с древнегреческого И. Н. Веселовского, М.: Наука. Физматлит, 1998.– 672 с.

30. James Evans. History and practice of ancient astronomy. – Oxford: Oxford. University Press, 1998. – С. 384—392.

31. Murschel, Andrea. The Structure and Function of Ptolemy’s Physical Hypotheses of Planetary Motion. – 1995.

32. Бронштэн, В. А. Клавдий Птолемей, II в. н. э. [Текст] / В. А. Бронштэн; отв. ред. А. А. Гурштейн; [АН СССР]. – Москва: Наука, 1988. – 239, [2] с.

33. Tihon А. (ed.) Le Grand commentaire de Théon d’Alexandrie aux Tables Faciles de Ptolémée: Livre II, III. Studi e Testi 340, Città del Vaticano, Biblioteca Apostolica Vaticana, 1991.

34. Procli Diadochi hypotyposis astronomicarum positionum. Ed. C. Manitius mit deutscher Übers. Lpz., 1909.

35. Володарский А. И. Астрономия в Древней Индии Историко-астрономические исследования, XII / Отв. ред. Л. Е. Майстров – М., Наука, 1975

36. Thompson R. Planetary Diameters in the Surya-Siddhanta // Journal of Scientific Exploration. – 1997. – Т. 11, №2. – С. 193—200.

37. Chisholm, Hugh, ed. (1911). Trepidation, Encyclopædia Britannica. 27 (11th ed.). Cambridge University Press.

38. James Evans, (1998) The History and Practice of Ancient Astronomy, page 276. Oxford University Press. ISBN 0-19-509539-1

39. Simon Colinaeus De motu octavae sphaerae. Ejusdem de astronomiae autoribus epistola. Augustinus Ricci 1521-

40. Абуль-Хусейн Абдуррахман ибн Умар ас-Суфи. Зидж Книга неподвижных звёзд (964)

41. Abu ibn Yunus. al-Zij al-Kabir al-Hakimi (c. 1000)

42. Swerdlow N. M. (1993) Montucla’s Legacy: The History of the Exact Sciences, Journal of the History of Ideas 54 (2): 299—328 [320].

43. ал-Бируни Канон Мас'уда. Кн.1 Гл.1 // Избр. пр. T.V, ч.1. Ташкент: Фан, 1973 Источник: http://www.astro-cabinet.ru/library/Biruni_1/N_1.htm

44. Toomer, G. J. (1968). Survey of the Toledan Tables, Osiris. 15: 5—174.

45. Swerdlow N. M. The length of the year in the original proposal for the Gregorian calendar // J. Hist. Astron, 1986, XVII, С. 109.

46. Звёздный каталог ал-Бируни с приложением каталогов Хайяма и ат-Туси, Историко-астрономические исследования. Вып. VIII. 1962. С. 83—192, пер. Б. А. Розенфельд».

47. Калашников В. В., Носовский Г. В., Фоменко А. Т. Звезды свидетельствуют. Датировка звездного каталога Альмагеста Издатель: Омега – Л – 560 с. ISBN: 978-5-271-37700-6 Калашников В. В., Носовский Г. В., Фоменко А. Т. Датировка Альмагеста по переменным звездным конфигурациям, – Доклады АН СССР, 1989, т. 307, No.4, с. 829—832.

48. Nicolaus Cusanus 1440 De docta ignorantia. (Об учёном незнании). Николай Кузанский. Избранные философские сочинения. – М.: Соцэкгиз, 1937. [О неином, Об уме, О бытии-возможности / пер. А. Ф. Лосева; Об учёном незнании / пер. С. А. Лопашова]

49. Friedrich Samhaber, Der Mensch und Forscher Georg Aunpekh von Peuerbach, dans Der die Sterne liebte, Symposionsbericht 2000, Vienne, 2002, p. 33 (ISBN 3-9500624-6-7).

50. Regiomontanus, Johannes: Ephemerides, Nürnberg, 1474. Regiomontanus, Johannes: Disputationes contra Cremonensia in planetarum theoricas deliramenta, Nürnberg, ca. 1474/75.

51. Girolamo Fracastoro, Homocentricorum sive de Stellis, de Causis Criticorum Dierum Libellus, 1535.

52. Pietro Apiano. Astronomicum Caesareum, Ingolstadt, 1540.

53. Girolamo Fracastoro, Homocentrica, Venetiis, [s. n.], 1538.

54. Nicolaus Copernicus De revolutionibus orbium coelestium. 1543, Nuremberg, by Johannes Petreius.

55. Н. Коперник, О вращениях небесных сфер, 1543 год.; Barker P. Constructing Copernicus // Perspectives on Science. – 2002. – Vol. 10. – P. 208—227.

56. Erasmus Reinhold (1551) Tabulae prutenicae Prutenia.

57. Tychonis Brahe Dani (1573) De Nova Stella. Operum Primitias Defuncti Summi Civis Memor Denuo Edidit Regia Societas Scientiarum Danica Insunt Effigies Et Manu Specimen Tchonis Hauniæ DIE XXIV OCTOBRIS A.D. MDCCCCI.

58. Thomas Digges (1576) Perfit Description of the Celestiall Orbes // (For a (generally reliable) brief biographical account, see C.C. Gillispie (ed.) Dictionary of Scientific Biography, 16 vols (New York, 1970—80) IV, pp. 97—8. For Digges’s astronomy: Francis R. Johnson and Sanford V. Larkey, «Thomas Digges, the Copernican system, and the idea of the infinity of the universe in 1576», Huntington Library Bulletin, 5 (1934) 69—117 (which reprints the Perfit Description) Francis R. Johnson, Astronomical Thought in Renaissance England: a Study of the English Scientific Writings from 1500 to 1645 (Baltimore, 1937) esp. chh. 5 and 6, Alexandre Koyré, From the Closed World to the Infinite Universe (Baltimore, 1957) pp. 34—9. For a more recent example of Digges’s place within the story of astronomy, René Taton and Curtis Wilson (eds) Planetary Astronomy from the Renaissance to the Rise of Astrophysics: Tycho Brahe to Newton (General History of Astronomy, vol. 2A) (Cambridge, 1989) pp. 22—3. For an example of Digges’s place in an account of the Scientific Revolution, A.R. Hall, The Scientific Revolution (London, 1954) p. 104.)

59. Harrison E. Darkness at night. – Harward univ. press, 1987.

60. Giordano Bruno Nolano. De l’infinito universo et mondi,. – [London]: [Thomas Vautrollier?], Stampato in Venetia, 1584. – [16] ff., 175, [1] pp.: ill.; 8°.

61. Giordano Bruno La cena de le ceneri; Descritta in cinque dialogi, per quattro interlocutori, con tre consideration, 1584.

62. Галилео Галилей. Избранные труды в двух томах. – М.: Наука, 1964. Том 1: Звёздный вестник. Послание к Инголи. Диалог о двух системах мира. 645 с. Том 2: Механика. О телах, пребывающих в воде. Беседы и математические доказательства, касающиеся двух новых отраслей науки. 574 с.

63. Galilei, Galileo (1564—1642) Systema cosmicvm jn qvo dialogis IV. de duobus maximis mundi systematibus, ptolemaico & copernicano, rationibus vtrinque propositis indefinitè disseritur; accessit locorum S. Scripturæ cum terræ mobilitate conciliatio. (Lugduni: Huguetan, 1641).

64. Johannes Kepler Mysterium Cosmographicum (The Sacred Mystery of the Cosmos) (1596).

65. Joannis Bayeri (1603) Uranometria: omnium asterismorum continens schemata, nova methodo delineata, aereis laminis expressa,

66. Johannes Kepler (1606) De Stella Nova in Pede Serpentarii, et qui sub ejus exortum de novo iniit, Trigono Igneo, libellus Astronomicis, Phycicis, Metaphycicis, Meteorologicis & Astrologicis Disputationibus, eudoxois & pasadozoi plenus, Accesserunt I. De stella incognita Cygni: Narratio Astronomica – II. De Jesv Christi Servatoris vero Anno Natalitio, consideratio novissimæ sententiæ Lavrentii Svslygæ Poloni, quatuor Poloni, quatuor annos in usitata Epocha desiderantis – Pauli Sessii.

67. Ioannis Kepleri (1611) Dioptrice seu demonstratio eorum quae visui & visibilibus propter Conspicilla ita pridem inventa accidunt

68. Кеплера законы // Энциклопедический словарь юного астронома / сост. Н. П. Ерпылев. – 2-е изд. – М.: Педагогика, 1986. – С. 121—122. – 336 с.

69. Смородинский Я. A. Планеты движутся по эллипсам // Квант. – 1979. – №12. – С. 13—19.

70. Astronomia Nova ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΤΟΣ seu physica coelestis, tradita commentariis de motibus stellae Martis ex observationibus G.V. Tychonis Brahe (Новая астрономия, причинно обоснованная, или небесная физика, изложенная в комментариях на движение планеты Марс по наблюдениям благороднейшего мужа Тихо Браге)

71. Ioannis Keppleri (1619) Harmonices Mundi libri V Quorum (Appendix habet comparationem huius operis cum Harmonices Cl. Ptolemaei libro III, cumque Roberti de Fluctibus, dicti Flud. medici oxoniensis speculationibus Harmonicis, operi de Macrocosmo & microcosmo insertis. Accessit nunc propter cognationem materiae eiusdem authoris liber ante 23. annos editus Tubingae, cui titulus Prodromus, seu Mysterium cosmographicum, de causis coelorum numeri, proportionis motuumque periodicorum, ex quinque corporibus regularibus,. Lincii Austriae: sumptibus Godofredi Tampachii,., excudebat Ioannes Plancus.

72. Ioannis Keppleri (1627) Tabulae Rudolphinae, quibus astronomicae scientiae, temporum longinquitate collapsae restauratio continetur, a Phoenice illo astronomorum Tychone,. – Vlmae, Typis J. Saurii, 1627.

73. Willebrordi Snellii R.F. Cyclometricus, de circuli dimensione secundum logistarum abacos, & ad Mechanicem accuratiffima; atque omnium parabilifsima. – Lugduni Batavorum [Leiden]: ex officina Elzeviriana, 1621. – [10] л., 102 с., [1] л.; 4°. MK Leiden Elzevier 1621 4°.

74. Descartes, René, Discours de la methode pour bien conduire sa raison, & chercher la verité dans les sciences. Plus La dioptriqve. Les meteores. Et La geometrie. Qui sont des essais de cete methode. A Leyde, De limprimerie de I. Maire, 1637. Декарт Р. Рассуждение о методе с приложениями. Диоптрика, метеоры, геометрия. Ленинград.: Академия наук СССР, 1953.– 657 с.

75. Rene Descartes (1664) Le monde de Mr. Descartes, ou le Traité de la Lumiere & des autres principaux objets des sens. Avec un Discours de I’Acliondes Corps, & vn autre des Flivres, composez felon les principes du meme Auteur. – Paris: Michel Bobin et Nicolas le Gras, 1664.

76. Pierre Gassendi Exercitationes paradoxicae contra Aristoteleos, (1624) version bilingue, Paris, Vrin-reprise, 1959.

77. Pierre Gassendi De vita, moribus et doctrina Epicuri libri octo (1647) Pierre Gassendi Syntagma philosophiae Epicuri (1649) Tychonis Brahei, equitis Dani, Astronomorum Coryphaei, vitae Accessit Nicolai Copernici, Georgii Peurbachii, & Joannis Regiomontani, Astronomorum celebrium, Vita, Hagae Comitum (La Haye) Vlacq, 1655. Institutio astronomica: iuxta hypotheses tam veterum quam Copernici & Tychonis [archive], Amsterdam, 1680 (dernière édition corrigée et augmentée par Gassendi); numérisation e-rara de la Bibliothèque de l’École polytechnique fédérale de Zurich (Suisse). Pierre Gassendi Disquisitio metaphysica seu dubitationes et instantiae adversus Renati Cartesii metaphysicam et responsa, (1644) version bilingue, Paris, Vrin, 1986. Pierre Gassendi Œuvres complètes (6 vol.) éditées par son ami et légataire Henri Louis Habert de Montmor, 1658. En latin, téléchargeable sur Gallica. voir ici les illustrations reprint Stuttgart-Bad Cannstatt: Friedrich Frommann Verlag, 1964. / Tomus Primus: Syntagmatis philosophici, Pars Prima (Logica) / Tomus Secundus: Syntagma philosophici, Pars Secunda (Physica) / Tomus Tertius: Opuscula philosophica / Tomus Quartus: Astronomica / Tomus Quintus: Miscellanea / Tomus Sextus: Epistolae

78. Bonaventura Cavalerius (1635) Geometria indivisibilibus continuorum nova quadam ratione promota, or Geometry, developed by a new method through the indivisibles of the continua. Bononiae: typis Clementis Ferronii, 1635

79. Bonaventura Cavalerius (1647) Exercitationes geometricae sex or Six Geometric Exercises. Bologna: Jacob Monti, 1647.

80. Gilles de Roberval (1636) Traité de Mécanique des Poids Soutenus par des Puissances sur des Plans Inclinés à l’Horizontale.

81. Gilles de Roberval (1644) Le Système du Monde d’après Aristarque de Samos (1644). (in latin, Aristarchi Samii de mundi systemate, in 12°.

82. Marin Mersenne (1636) Harmonie universelle, contenant la théorie et la pratique de la musique, Paris 1636.

83. Stevin, Simon Hypomnemata mathematica, hoc est eruditus illc pulvis, in quo se exercuit.. Mauritius princeps Auraicus.. a Simone Stevino conscripta et e Belgico in Latinum a. Wil. Sn. conversa. T. 1—5. – Lugduni Batavorum [Leiden]: ex officina Joannis Patii, 1605—1608. – 2°. Secunda paes cosmographiae.., Cosmographiae pars tertia..

84. Gilles de Roberval (1693) Divers Ouvrages de M. de Roberval. Issued as v. 6 of Recueils de l’Académie royale des sciences. Paris, 1693.

85. Descartes, René (1596—1650) Principia philosophiae (Amsterdam: apud L. Elvezirium, 1644). Les Meditations Métaphysiques De René Des Cartes, Touchant La Premiere Philosophie: Dediées A Messieurs De Sorbonne. Nouvellement divisées par articles, avec des Sommaires à côté, & avec des renvois des Articles aux Objections, & des Objections aux Réponses, pour en faciliter l,., vol. 1 (Compagnie des Libraires, 1724)

86. Соколов В. В. Философия духа и материи Рене Декарта / Декарт Р. Сочинения в 2 т. // Т. 1. – М.: Мысль, 1989. – 654 с. – (Философское наследие; Т. 106). – С. 44—45.

87. Краткий словарь физических терминов / Сост. А. И. Болсун, рец. М. А. Ельяшевич. – Мн.: Вышэйшая школа, 1979. – С. 364—365. – 416 с.

88. Храмов Ю. А. Герон Александрийский (Heronus Alexandrinus) // Физики: Биографический справочник / Под ред. А. И. Ахиезера. – Изд. 2-е, испр. и дополн. – М.: Наука, 1983. – С. 81. – 400 с.

89. Зверкина Г. А. О трактате Герона Александрийского О диоптре, Историко-математические исследования, 6 (41) 2001, с. 330—346.

90. Hooke Robert (1665) Micrographia: or Some Physiological Descriptions of Minute Bodies Made by Magnifying Glasses. With Observations and Inquiries Thereupon. publication of the Royal Society, January.

91. Francesco Maria Grimaldi, Physico-mathesis de lumine, coloribus, et iride, aliisque adnexis libri duo, in quorum primo afferuntur noua experimenta, & rationes ab ijs deductae pro substantialitate luminis. In secundo autem dissoluuntur argumenta in primo adducta, & probabiliter sustineri posse docetur sententia peripatetica de accidentalitate luminis, Auctore P. Francisco Maria Grimaldo Societatis Iesu. Opus posthumum, Bononiae: ex typographia haeredis Victorij Benatij: impensis Hieronymi Berniae, bibliopolae Bononiensis, 1665

92. Giovanni Domenico Cassini. Spina celeste meteora osservata in Bologna il mese di marzo 1668. Bologna: Emilio Maria Manolessi & fratelli. 1668.

93. Erasmus Bartholinus (1669) Experimenta crystalli islandici disdiaclastici, 1 vol. in-4°, Copenhague.

94. Ignace-Gaston Pardies (1672) Two letters containing some animadversions upon J. Newton’s theory of light, Philosophical Transactions.

95. Ignace-Gaston Pardies La Statique, ou la Science de forces mouvantes (1673, in-12°) libr. Séb. Mabre-Cramoisy, 239 p. +2 pl.

96. Ballade dans le Ciel d’antan. D’après Ignace Gaston Pardies s.j,, Usus tabulae uranographicae (L’usage de la carte du ciel) A Paris: chez G. Duchange, 1690 (Bibliothèque universitaire Moretus Plantin, RCA 6/ 008).

97. Giovanni Domenico Cassini. Recueil d’observations faites en plusieurs voyages par ordre de sa majesté, pour perfectionner l’astronomie et la geographie. Avec divers traitez astronomiques. Par messieurs de l’Academie royale des sciences Observations astronomiques faites en divers endroits du royaume. pendant l’année 1672. par monsieur Cassini.

98. Hooke Robert (1674) An Attempt to Prove the Motion of the Earth from Observations,

99. Boyle, Robert (1674) The Excellency of Theology Compar’d with Natural Philosophy, ii. iv., London: Printed by T.N. for Henry Herringman – 1674 p. 178

100. Ole Christensen Rømer Démonstration touchant le mouvement de la lumière trouvé par M. Römer de l’Académie Royale des Sciences, Journal des Sçavans: 233—36, 1676. Ole Christensen Rømer; A demonstration concerning the motion of light, communicated from Paris, in the Journal des Scavans, and here made English, Philosophical Transactions of the Royal Society of London Т. 12: 893—94, 1677

101. Гюйгенса – Френеля принцип // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. – 3-е изд. – М.: Советская энциклопедия, 1969—1978.

102. Christiaan Huygens (1678) Traité de la Lumière: Où font expliquées Les causes de ce qui luy arrive Dans la Reflexion & Dans la Refraction (published in French in 1690). Борн M., Вольф Э, Основы оптики, пер. с англ, 2 изд., M., 1973; Сивухин Д. В., Общий курс физики, 2 изд., [т. 4] – Оптика, M., 1985

103. Радунская И. Крушение парадоксов – Москва: Молодая гвардия, 1971 – с.224.

104. Halley E. (1679) Catalogus Stellarum Australium – Londini.

105. Carter, Harold B. (July 1995). The Royal Society and the Voyage of HMS Endeavour 1768—71, Notes and Records of the Royal Society of London. London, UK: The Royal Society. 49 (2): 248. (Subscription required (help)). Kanas, Nick (2012). Star Maps: History, Artistry, and Cartography (Second Edition). Chickester, U.K.: Springer. p. 122. ISBN 978-1-4614-0916-8.]

106. Jardine, Lisa A Point of View: Crowd-sourcing comets. Magazine. BBC News (15 марта 2013).

107. Cassini I. (1685) Decouverte de la Lumiere Celeste Qui Paroist dans le Zodiaque. Par monsieur Cassini de l’Academie royale des sciences. Paris: Imprimerie Royale.

108. Petrus Matheus Marie Jenniskens (14 September 2006). Meteor Showers and Their Parent Comets. Cambridge University Press. p. 531. ISBN 978-0-521-85349-1. Bernard Grun (9 August 2001). Interplanetary Dust. Springer. p. 58. ISBN 978-3-540-42067-5.

109. Nicolas Fatio de Duillier (1685) Lettre à M. Cassini touchant une lumière extraordinaire qui paroît dans le Ciel depuis quelques années

110. Johannes Hevelius (1687) Prodromus Astronomiae Catalogus Stellarum Fixarum // Johannes Hevelii Prodromus astronomiæ, exhibens fundamenta, quæ tam ad novum planè & correctiorem stellarum fixarum catalogum construendum, quàm ad omnium planetarum tabulas corrigendas omnimodè spectant; nec non novas & correctiores tabulas solares, aliasq́ue plurimas ad astronomiam pertinentes, utpote refractionum solarium, parallaxium, declinationum, angulorum eclipticæ & meridiani, ascensionum rectarum & obliquarum, horizonti gedanensi inservientium, differrentiarum ascensionalium, motûs item & refractionum stellarum fixarum. Quibus additus est uterque catalogus stellarum fixarum, tam major ad annum 1660, quàm minor ad annum completum 1700. Accessit corollarii loco tabula motus lunæ libartorii, ad bina secula proximè ventura prolongata, brevi cum descriptione, ejusq́ue usu./ Catherina Elisabetha Koopman Hevelius

111. Isaac Newton (1687) Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica. Jussu Societatis Regiæ ac Typis Joseph Streater, Londini (Математические начала натуральной философии; Новиков И. Д. Тяготение //Физический энциклопедический словарь. – под ред. А. М. Прохорова – М., Большая Российская энциклопедия, 2003. – ISBN 5-85270-306-0. – с. 772—777

112. Peter Ackroyd. Newton. Great Britain: Chatto and Windus, 2006.

113. Чернин А. Д. Физическая концепция времени от Ньютона до наших дней //Природа. -1987. №8.-С.27—37.

114. Исаак Ньютон. Математические начала натуральной философии. Перевод с латинского и примечания А. Н. Крылова / под ред. Полака Л. С. – М.: Наука, 1989. – С. 40—41. – 690 с.

115. Acta eruditorum. (1691) Lipsiae: Proflant apud J. Grossii Heredes & J. F. Gleditschium. Exсufa typis Christorhori Gunthbiu.

116. Johann Bernoulli (June 1696) Problema novum ad cujus solutionem Mathematici invitantur. (A new problem to whose solution mathematicians are invited.) Acta Eruditorum, 18: 269. From p. 269

117. Leibniz, G.W. (1695) Specimen dynamicum pro admirandis Naturae legibus circa corporum vires et mutuas actionesdetegendis, et ad suas causas revocandis. Acta Eruditorum, 4, 145—157.

118. Galley E. Astronomiae cometicae synopsis (in Royal Society of London. Philosophical transactions v. 24, Mar. 1705). See R.S. Freitag, Halley’s comet, no. 1185. Signatures: pi1 A-C. Tables: p. 7—11; diagram: p. 12.

119. Flamsteed, John (1725). Historia Coelestis Britannica. H. Meere.

120. Edmond Halley Of the Number, order, and light of the fix’d Stars. Of the Infinity of the sphere of fix’d Stars. / Some Remarks on a late Essay of Mr. Cassini, wherein he proposes to find, by observation, the parallax and magnitude of Sirius. (Phil. Trans., vol. xxxi, 1720—1.

121. Jean Philippe Loys de Cheseaux Traité de la comete qui a paru en decembre 1743 & en janvier, fevrier & mars 1744. Jean Philippe Loys de Cheseaux 1754 Memoires posthumes de Monsieur Jean Philippe Loys de Cheseaux

122. Wilhelm Olbers (1826) Ueber die Durchsichtigkeit des Weltraums. In: Astronomisches Jahrbuch für. S. 110—121.

123. Harrison E. R. Why the Sky is Dark at Night // Physics Today. – 1974. – Vol. 27. – P. 30—36.

124. Poe, Edgar Allan (1848). Eureka: A Prose Poem,

125. Mädler J.H. (1860) Über totale Sonnenfinsternisse: mit besonderer Berücksichtigung der Finsterniss vom 18. Juli 1860. – Friedrich Frommann, 1861. – 96 р. Madler, J.H, 1861. Der Wunderhau des Weltalls, oder Populare Astronomic, – Carl Heymann, Berlin.

126. Старобинский А. А. Фотометрический парадокс // Физическая энциклопедия. – М.: Советская энциклопедия, 1998. – Т. 5. – С. 352.

127. Jean Bernoulli, Nouvelle mécanique de Varignon, t. II, Paris, 1725.

128. Joseph Louis Lagrange Mécanique analytique V I. (1788). Лагранж Ж. Л., Аналитическая механика / Перевод с французского В.С.Гохмана. Под редакцией и с примечаниями Л.Г.Лойцянского и А.И.Лурье. Издание второе. – Гос. издательство технико-теоретической литературы. Москва-Ленинград, 1950. Т.1 – 594 с.

129. A Letter from the Reverend Mr. James Bradley Savilian Professor of Astronomy at Oxford, and F.R.S. to Dr. Edmond Halley Astronom. Reg. &c. Giving an Account of a New Discovered Motion of the Fix’d Stars. is an article from Philosophical Transactions (1683—1775) Volume 35.

130. Ландсберг Г. С. Оптика. – М.: Физматлит, 2003. – С. 384. – 848 с. – ISBN 5-9221-0314-8.

131. Bradley, James (1748). A letter to the Right honourable George Earl of Macclesfield concerning an apparent motion observed in some of the fixed stars, Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 45 (485): 1—43.

132. Pierre Bouguer (1729) Essai doptique sur la gradation de la lumiere, Claude Jombert, Paris, 1729

133. Бугер П., Оптический трактат о градации света, Перевод Н. А. Толстого и П. П. Феофилова / Под ред. проф. А. А. Гёршуна, Изд. АН СССР, М. – Л., 1950

134. Discours sur les diffA (c) rentes figures des astres, d’oA l’on tire des conjectures sur les A (c) toiles qui paroissent changer de grandeur, et sur l’anneau de Saturne, avec une Exposition abbrA (c) gA (c) e des systA] mes de M. Descartes et de M. Newton, par M. de Maupertuis,: 1732

135. D’Alembert, Jean Le Rond (1743). Traité de dynamique Par M. d’Alembert. Paris: David, 1743.

136. Кудрявцев П. С., Конфедератов И. Я. История физики и техники. – Учеб. пособие для студ. пед. институтов. – М.: Учпедгиз, 1960.

137. Maupertuis P. L. M. Accord de différentes loix de la Nature qui avoient jusqu’ici paru incompatibles // Histoire de l’Académie des Sciences de Paris. – Paris, 1744.

138. Euler L. (1744) Methodus inveniendi lineas curvas maximi minimive proprietate gaudentes sive solutio problematis isoperimetrici latissimo sensu accepti. – Lausannae – Genevae: Bousquet, 1744.

139. Maupertuis P. L. M. Les loix de mouvement et du repos déduites d’un Principe Métaphysique // Histoire de l’Académie Royale des Sciences et Belles Lettres. Année 1746. – Berlin, 1748. – Р. 267—294.

140. Эйлер Л. (1749) Диссертация о принципе наименьшего действия, с разбором возражений славнейшего профессора Кёнига, выдвинутых против этого принципа // Вариационные принципы механики. М.: Физматгиз, 1959. – 930 c. С. 96—108.

141. Leonhardi Euleri (1746) Nova theoria lucis et colorumin Opuscula varii argumenti, 1, pp. 169—244.

142. Leonhardi Euleri (1747) De attractione corporum sphaeroidico-ellipticorum. Commentarii academiae scientiarum Petropolitanae 10, 1747, pp. 102—115. Opera Omnia: Series 2, Volume 6, pp. 175 – 188.

143. Leonhardi Euleri (1752) Reflections sur les divers degres de lumiere du soleil et des autres corps celestes Mémoires de l’académie des sciences de Berlin (1750) 1752, pp. 280—310 +1 diagram.

144. Musschenbroek P. van. Oratio de sapientia divina (1744) P. van Musschenbroek. Institutiones Physicae conscripta in usus academicos. – Leiden, 1748

145. Ландау Л. Д., Лифшиц Е. М. Теоретическая физика, учебн. пособ. для вузов, в 10 т. / т. 4, Квантовая электродинамика, 4-е изд., исправл., М., Физматлит, 2001, 720 с., ISBN 5-9221-0058-0 (т. 4) гл. 5 Излучение, п. 43 Оператор электромагнитного взаимодействия, с. 187—190.

146. Watson, William (1748) Experiments and Observations tending to illustrate the Nature and Properties of Electricity, and In order to discover whether the Electrical Power would be sensible at great distances. With An Experimental Inquiry concerning the respective Velocities of Electricity and Sound, 1748

147. Heilbron, J.L. (1979). Electricity in the 17th and 18th centuries: a study of early Modern physics. University of California Press. p. 330. ISBN 978-0-520-03478-5.

148. Purrington, Robert D. (1997). Physics in the Nineteenth Century. Rutgers University Press. p. 33. ISBN 978—0813524429.

149. Ломоносов М. В. (1758) [Об отношении количества материи и веса]. (De ratione quantitatis materiae et ponderis) – Ломоносов М. В., с. 163 – 172. Ломоносов М. В. (1760) Рассуждении о твердости и жидкости тел речь, прочитанная Л. в публичном собрании Академии наук 6 сентября 1760; письмо Ломоносова от 16 (5 ст. ст.) июля 1748 года адресованное Леонарду Эйлеру.

Бесплатный фрагмент закончился.

Возрастное ограничение:
12+
Дата выхода на Литрес:
13 апреля 2022
Объем:
380 стр. 101 иллюстрация
ISBN:
9785005634412
Правообладатель:
Издательские решения
Формат скачивания:
epub, fb2, fb3, ios.epub, mobi, pdf, txt, zip

С этой книгой читают