Читать книгу: «Uzaqdasan, soyuqdur», страница 3

ciyərim bu qədər tez parçalanmazdı,

gecələr sərxoş olub yatmazdım vağzallarda,

çıxmazdım adamlıqdan,

içimdəki bu boşluq olmasaydı…

İçimdəki dopdolu boşluğu

tək səninlə bölüşəndə

şərab kimi dumanlandırır beynimi kədər,

boğazımda qaynayır qəhər,

boğuluram bu boşluğun içində,

tez ol, boşalt içimi,

dolum yenə adamla,

baş qoyub yatım sevdiyim qızla,

daha nakam sevgilərdən yazmayım,

o qızın gül qoxuyan bədənindən,

incə nəfəsindən,

balınca dağılmış ipək saçlarından,

islaq dodaqlarından danışım…

sözlə səs arasında soyuqdan donmayım,

bir kreslo küncündə

ümidlərimi dizimtək qatlayıb mürgüləməyim…

Yorğanın soyuq bədəni

isitmir bu boşluğu,

tez ol, boşalt içimi,

dolub-daşım həyatla…

Arzuların qanadından

atılmışam ümid adlı boşluğa,

açılmır paraşütüm,

hər tərəf ayrılıqdı,

hər tərəf göz yaşıdı,

mən hansı səmtə düşüm?!..

Təbəssümümü

parklarda skamyaların altında gizləmişdim,

onun böyrümdəki boşluğu

addımlarıyla dolduracağı gün üçün…

boşluqlarda dincəlir yorğun ürəyim,

o, yoxdu,

sən də yoxsan,

açılmır paraşütüm,

hara düşüm,

hara düşüm?!…

***

Bu ömrün içində azıb arzular,

sən niyə arzudan uzaq düşmüsən?

Mən də ki… görürsən,

ya yaşamağa ya ölməyə yer gəzirəm,

bir vaxtlar bir ömrün sağ əli idin,

indi sağ əlim yoxdu,

sol əlin gücü çatmır

ömür yükünü çəkməyə…

şəkilli nağıl kitabıdı sanki fotoalbomlar,

mən sənə qıydım, sən insaflı ol,

cırma o şəkilləri,

bir gün yumulsa gözlərim,

gözlərimi açıq saxlar o şəkillər,

yarpaq kimi yaşıl qalar,

saralmaz o şəkillər,

yol kimi heç vaxt daralmaz, bitməz,

səninlə sevinər, gülər,

ağlayar o şəkillər…

əlində bir gün qalmasa,

qayıt o xoşbəxt günlərə,

salam ver o şəkillərə,

salamını alar gözlərim,

həmişə yanında qalar gözlərim,

“ala gözə qara torpaq

dolunca gözlərəm səni!..”

***

Sənin qorxun

neçə bal gücündədi?

yaman silkələndi sinəmdə ürək,

ipisti duyğularım

səpələndi eyvandan

bu qırmızı şəhərin

çinarları üstünə,

içimdə səninçün bir ev tikirdim,

pilləkənləri da inamdan idi,

ev uçdu, pilləkan salamat qaldı…

qolumu var gücüylə sıxır zaman,

damarlarım partlayacaq,

baxışlarınsa zamanla həmahəng…

saxlamaq olmur,

vaxt kimi keçirsən ömürdən…

əllərimin yolunu kəsir baxışların,

istəyim tavandakı lampatək sozalır,

möhnət çoxaldıqca möhlət azalır,

burax, külək ayaqqabılı girsin evə,

tərəddüdlərini lazımsız əşyalartək bük,

ver aparsın,

Vaxt kimi keçmə,

Baxt kimi gəl!…

***

Gecədir,

siqaret tüstüsü

dalğalanır başım üstə

məğlubiyyətin ağ bayrağı kimi,

bu gecə də sənsiz keçdi…

Çayım soyuq,

üzüm tüklü,

köynəyim kirli,

külqabım kötüklə dolu,

yatağım dağınıqdı…

qapını açıq qoyub yatıram,

səhərəcən sızıldayır

soyuq divarların kimsəsizliyinə…

Gecədir,

yuxumda həyatını sabahlara bağlamış

yorğun bir qoca görürəm,

istəyirəm deyəm ki,

sabah olmayacaq, qoca…

dilim tutulur,

yuxumu yastığımın altında boğuram,

bu gecə də sənsiz keçdi…

Gecədir,

durub cibimdəki pulumu sayıram,

növbəti maaşacan yaşamaq olar,

deyə düşünürəm,

yaxşı ki, ümid də pul kimi tükənmir,

yaşamaq olar birtəhər

sən gəlib çıxanacan,

bu gecə də sənsiz keçdi…

Dan yeri kimi sökülür

bu zülmətin faniliyi,

bu səhər də sənsiz açılır…

Milyon il əvvəl

Gecənin gec vədəsində

öz səsimə oyanıram,

görürəm ki, it kimi zingildəyir

ömrümün darvazası,

nə girən var, nə çıxan…

Görürəm ki, külqabıda

qara qələm tüstüləyir,

siçanın payına şərik çıxan qarışqalar

qurumuş qara çörəyin çuxurlarında

alpinist kimi gəzir,

bir cüt ayaqqabı

hələ də keşik çəkir

yalqızlığa…

bu ömrün də son abzası

ayrılıqla tamamlanır;

milyon il əvvəlki kimi…

***

sən də keçdin həyatın tərəfinə,

həyat kimi amansız oldun,

həyat kimi yeriklədin qanıma,

həyat kimi qəsdimə durdun,

arzuların gözündən vurdun,

ümidlərin dizindən…

amma yenə

həyatı sevdiyim kimi

səni sevdim!..

***

Ayrılıq təkrarlanır,

mən kədərin təkrarıyam,

sən həsrətin üfüqüsən,

məni bahardan alıb

payıza satır illər,

vaxtdan xəbərin yoxdu…

sevirik, amma ayrıyıq,

eyni səhvləri edirik,

sevgi də tarix kimi təkrarlanır…