Читать книгу: «Խոսք անուղեղներին», страница 4
Առողջ ծնված երեխան մահացավ։ Ո՛չ մի բացատրություն։ Երկու օր ապրեց ու մահացավ․․․ ասես չէր էլ եղել․․․ չի եղել ո՛չ մի երազանք․․․ ո՛չ մի երեխա․․․ ինը ամիս չենք ապրել, սպասել․ այդ ժամանակահատվածը չի էլ եղել․․․ մեռավ․․․ չկա՛․․․ վայրկյանում կորավ ամեն ինչ․․․ սրտում դատարկություն․․․ սառնամանիք․․․ առանց այն էլ դժվար է, բայց ուղեղս ինձ ավելի շատ ցավեցնելու համար միտս է բերում բոլոր արտասանած խոսքերս, թաքնված զգացմունքներս․․․ վիզս ծուռն էր լինելու․․․ հպարտությունս չէր ների՜ ․․․ ե՜ս պիտի աղջի՞կ ունենայի․․․ ե՛ս՝ Վահրամ Ասատրյանի ավագ որդին, գերդաստանի պարծանքն ու հպարտությունը, բարուրի մեջ իգական սեռի ներկայացուցիչ պիտի տանեի պապական շեմ․․․ միթե՞ իմ որդի ունենալու պատճառով չպիտի լսեի գովասանքի խոսքեր ու կենացներ․․․ ուրեմն մտիր տուն առանց բարուր․․․ ձեռքերդ թափ տալով․․․ այն ձեռքերդ, որոնք չէին ուզում աղջիկ գրկել։ Կինդ, որ անդադար մեղադրանքի խոսքեր էր լսում իր հասցեին, նույնիսկ ծննդատուն գալու ճանապարհին անվերջ հորդորում էր, թե ոչինչ հաջորդը անպայման տղա կլինի, փոխանակ իր ցավերի մասին մտածի, քո սիրտն էր աշխատում շահել, հիմա դեմքը թեքել է, քեզ տեսնել չի ուզում, թքած ունի ինչպես քո՛, այնպես էլ քո սրտի՛ վրա։ Օրուգիշեր երեխայի մասին է խոսում, լացում, անվերջ լացու՜մ․․․ տեր աստված շատ ցավոտ ես պատժում․․․ անհնար է դիմանալ․․․ ճիշտ է աղջիկ չեմ ուզել, բայց և երեխուս մահը երբեք չեմ ցանկացել․․․ տեր աստված այս ի՜նչ արիր․․․ մայրս տանը թոռ էր սպասում․․․ աղջիկս տանը արդեն սեփական սենյակ ուներ․․․ ես այդ տուն ոտք չեմ դնի․․․ ախր ամեն ինչ պատրաստ էր․․․ աղջիկ էր, թող լիներ, ոչինչ․․․ բայց ծնունդ տոնելու փոխարեն գնալ գերեզմանատու՜ն․․․ սա ի՞նչ էր․․․ մի՞թե սա իմ կյանքն է․․․ արթնացրեք ինձ այս երազից․․․ չե՛մ ուզում․․․ չե՛մ կարող․․․ իմ խելառ զգացմունքների ու հիվանդ հպարտության պատճառով շիկացած երկաթի մեջ դաղվեցի․․․ այրվել եմ․․․ սիրտ չկա․․․ ոչի՛նչ չկա․․․ Ուրախացեք, որ երեխան ողջ-առողջ դուրս եք գալիս ծննդատնից։ Փառաբանեք աստծուն, որ բալիկ է նվիրել ձեզ․․․ շնորհակալ եղեք ձեր պստիկին, որ որպես ծնող Ձե՛զ է ընտրել․․․ երջանիկ եղեք ու գոհ, որ բարուրը գրկում գալիս եք պապական օջախ։ Իսկ տղա է թե աղջիկ, դա ընդհանրապես չունի նշանակություն։
