Читать книгу: «ИСАТАЙ – МАХАМБЕТ», страница 6

 
Хан берген тарту сыйлыққа
Қалдық деп білмей сатылып.
Еліне келді жиылды
Бір орынға шақырып;
Жиылып тамам құралсақ,
Қаладан шыққан əскерден
Шалдырпай аман тұра алсақ,
Өтеміз деп ар жаққа
Жайықтық мұзын қатырып.
Ағайын-туған сонда бар:
Қара тоқа, Есенқұл
Отырған шектес жіп тартып
Күлкеш пен Бегіс сол да бар,
Жамандық жері тап келсе,
Жақынның тиер жəрдемі,
Өз малындай қолда бар.
Атымыз арып, тон тозса,
Ыңырсыған көп жылқы
Жайылып жатқан жонда бар,
Жөн сілтеген сасқанда
Айтуар, Есет айтулы
Қоңар мен Байнақ жорға бар.
Ер басына күн туса,
Қашқаным барып қорғалар.
Бұл сөзді айтып Исатай,
Халыққа хабар салдырды;
Өздеріне ергенін
Қасына жиып алдырды.
Бекетайқұмды белгі етіп,
Күндіз түтін, түнде өрт –
Ұран отын жандырды.
Қазақ пен орыс аралас,
Қайысқан əскер шықты деп
Құлаққа хабар жаңғырды,
Сегіз күн тынбай жиылды,
Хабарсыз ханнан тыйылды.
Жолдастың көбі бытырап,
Хандық жаққа қосылды,
Бəрінен осы қиын-ды.
Қарағаштай көп əскер
Қаша-қаша сұйылды.
 
 
Бір күн тыныш жатқанда,
Таң ағарып атқанда,
Сансыз бір əскер сайланып
Үстіне келіп шүйілді.
Сансыз бір əскер сайланған,
Өлімге басы байланған,
Құрсап алып жасақты,
Қамауға солар ойланған.
Батырдың қолы сескеніп,
Көңілге сонай қайғы алған.
Астына мінген Ақтабан
Қырық шапса күнде бəйгі алған.
Қашуға əскер бет алып,
Қайырмаққа ниет алып,
Исатай артын айналған.
Қайтпастан əскер келеді,
Шығармақ үшін майданнан.
Аз болды деп əскерім,
Қатынды атқа мінгізіп,
Қараға қойып қарады
Басына тымақ кигізіп,
Көп болғасын əскері
Қазақтың алдын орады.
Мылтық пен атқан зеңбірек
Жауға қардай борады.
Зеңбірегі күндей күркіреп,
Жаңбырдай оғы сіркіреп,
Құлақты жарып барады.
Ерсары мен Қалдыбай
Екеуі қатар оққа ұшып,
Бұлардың күші тарады.
Зеңбірегі күндей күркіреп,
Жаңбырдай оғы сіркіреп,
Қашуға қазақ бет алды,
Бөрі тиген қойдай дүркіреп.
«Жанымды жаңғыз құтқар» деп,
Ер басына бір тілек.
Зеңбіректің кей оғы
Төбеден асып сұлады.
Қамалған көште қатын мен
Балалар жылап шулады.
Топ даусынан үркісіп,
Жүк артқан түйе тулады.
Садақты сансыз тартса да,
Қару болып аспады.
Түс болғанша тырысып
Қалың қол шыдап қашпады.
Ортасынан топ түсіп,
Əскердің көбі оққа ұшып,
Қашуды сонда бастады.
Ардақтап сүйген ұлдарын,
Əлпештеп сүйген қыздарын,
Қатын-бала, қара орман
Жау қолына тастады.
Қорғаймын деген көп елді,
Амалсыз тастап жөнелді.
Қарық олжаға батысып,
Хан əскері кенелді.
«Қашқан жауға қатын ер»
Қалмай қуып артынан
Қазалы жандар көп өлді.
Исатай менен Махамбет
Жаудан аман құтылып,
Ішкі Ордаға сыйғызбай
Тарылды дүние қысылып,
Исатайлық болғандар
Таланды қолға тұтылып,
Ақырда қалған қырық кісі
Жұлдыз жəдді туғанша
Тар қоныста жан сақтап,
Алдырмай жүрді күтініп.
Құралайдың күнінде
Жайықтан шығып бері өтіп,
Алды артына қамаудан
Аман да кетті сытылып.