Читать книгу: «35 kq ümid», страница 3

Bir də ki, düz edib demədim. Axı bu lovğa hind quşu nə başa düşə bilərdi ki? Onsuz da bir aydan sonra mitilimi məktəbdən bayıra atdı.

Bədən tərbiyəsinə görə qovuldum.

Hələ bunu bilmirsiz: idmana da təxminən məktəb kimi nifrət edirəm. Onun kimi yox, təxminən. Məni görsəydiniz, “niyə”sini başa düşərdiniz. Tatami ilə mən, necə deyərlər, bir-birimizə uyğun gəlmirik. Nə boy, nə əzələ, nə də gücümlə öyünə bilərəm. Daha dəqiq desəm: mən, sözün əsl mənasında, cılız biriyəm.

Əllərimi yanıma salıb, sinəmi qabardıb, güzgü qarşısına keçib öz əksimə baxdığım olub. Bodibildinq məşqlərindəki canısulu soxulcan, ya da “Asteriks-legioner”ində legiona düşmək istəyən yadınızdadır? Belə baxanda, buz baltasıdır, amma heyvan dərisindən olan plaşını çıxarandan sonra görünür ki, ölüvay şeydir. Güzgüdə özümə baxanda həmişə o yadıma düşür.

Hər şeyə fikir vermək olmaz ki! Nəyəsə tüpürmək olar, əks halda, çox keçməz, havalanarsan. Buna görə, keçən il bədən tərbiyəsinə tüpürdüm. Hətta bu sözləri yazanda da ağzım öz-özünə qulağımın dibinə kimi əyilir… Çünki Madam Berlüronun bədən tərbiyəsi dərslərində həmişə çox gülürdüm.

Bu belə başladı. O gözlərini jurnala zilləyib dedi:

– Dübosk Qrequar.

– Mən.

Bilirdim ki, yenə tapşırığı bərbad edəcəm və hamı mənə güləcək. Durub bunun nə vaxt qurtaracağını düşünürdüm.

Bir sözlə, addım atmamış hamı dodaqaltı gülüşürdü. Amma bu dəfə yöndəmsizliyimə gülmürdülər. Sadəcə həmin gün çox mənasız görünüşüm vardı. Bədən tərbiyəsi üçün olan cır-cındırlarım yadımdan çıxıb evdə qalmışdı. Tək bu olsaydı, dərd yarıydı. Amma bu rüb ərzində artıq üçüncü dəfəydi. Ona görə, Benjamindən xahiş etdim, qardaşının formasını borca versin ki, dərsdən sonra məni yenə saxlamasınlar. (Bir il ərzində dərslərdən sonra o qədər məktəbdə qalmışam ki, siz heç ömrünüz boyu o qədər məktəbdə qalmamısınız!) Təkcə Benjaminin qardaşının Yaşıl Nəhəngin təlxəyi olduğunu, bir metr doxsan santimetr boyu olduğunu bilmirdim…

Beləliklə, məni XXL ölçülü formada və qırx beş ölçülü idman ayaqqabısında təsəvvür edin. Uğur qazandığımı söyləməyə ehtiyac varmı?

– Bu nədir? Bu nə görkəmdir? – Berlüronşa bağırdı.

Özümü gic yerinə qoydum (bunu yaxşı bacarıram) və dedim:

– E-e, madam, özüm də başa düşmürəm, ammakeçən həftə hər şey əynimə idi… Başa düşmürəm…

O, elə bil hirslənməyə başladı:

– Başla görək, irəliyə doğru iki dəfə tullan, ayaqlar bir yerdə.

Bir dəfə kötüyün üstündən mayallaq aşdım və idman ayaqqabılarımın bir tayını itirdim. Hamının necə at kimi kişnəməyini eşitdim: onsuz itirəcəyim bir şey yoxdu, qoy daha çox əyləndirim onları. Yenidən mayallaq aşdım, bu dəfə hiylə işlədib ikinci tayını havaya vızıldatdım.

Duranda tumanım görünürdü, çünki idman şalvarım aşağı düşmüşdü. Madam Berlüron çuğundur kimi qıpqırmızı idi, uşaqlar isə gülməkdən qarınlarını tutmuşdular. Onların bu gülüşdən həyəcanlanıb mən də tumanımı buladım. Çünki pislik xətrinə gülmürdülər, əla gülürdülər. Sirkdə olduğu kimi. Bu dərsdən sonra qərara gəldim ki, həmişə bədən tərbiyəsində təlxəklik edəcəm. Berlüronşinın təlxəyi. İnsanlar sizin sayənizdə gülürlərsə, bu əladır. Özü də bu, narkotik kimi bir şeydir, nə qədər çox qaqqıldayırlarsa, bir o qədər çox güldürmək istəyirsən.

Madam Berlüron məni elə tez-tez cəzalandırırdı ki, gündəlikdə boş yer qalmamışdı. Axırda elə buna görə məktəbdən qovuldum, amma heyifsilənmirəm. Məktəbdə az da olsa, özümü yaxşı hiss elədim. Heç olmasa, nəsə eləyə bildim.

Nə hoqqalardan çıxırdım, təsəvvür etməzsiz. Əvvəllər vecsiz oyunçu olduğumdan heç kim məni komandaya götürmək istəmirdi. İndi isə mənə görə dava edirdilər. Çünki çox asanlıqla rəqiblərimi tərki-silah edə bilirdim. Yadımdadır, bir dəfə məni qapıda qoymuşdular… Nə qədər gülmüşdük… Top üstümə gələndə qorxuya düşmüş küçük kimi zingildəmiş və tora dırmaşmağa başlamışdım. Topu oyuna daxil etdikdə isə başımın üstündən düz öz qapımıza tuşlamışdım. Hətta bir dəfə qabağa atılıb topu tutmaq da istəmişdim. Məlum məsələdir ki, ona heç əlim də dəyməmişdi, əvəzində ağzımda ot ayağa qalxıb inək kimi böyürmüşdüm: “Moouuuuu!” Həmin gün Karina Lelyevr gülməkdən altını islatmış, məni isə dərsdən sonra iki saat saxlamışdılar… Amma buna dəyərdi.

Qovulmağım isə eşşəyə görə oldu. Ən maraqlısı da odur ki, ayda-ildə bir dəfə axmaqlıq eləmirdim. Tutmaq üçün qolları olan dəri idman alətinin üstündən tullanmalı idik. Növbə mənə çatanda tullana bilmədim, amma az qala bacaracaqdım. Və “ora”mı dəhşət zədələdim… nə isə, başa düşürsüz, nədən danışıram. Qısası, lülüşümü əzdim. Aydın məsələdir, uşaqlar fikirləşdilər ki, onları güldürmək üçün yalandan “U-u-u-yyyyyy!” deyə qışqırıram. Berlüronşa isə məni birbaşa direktorun yanına apardı. Ağrıdan ikiqat olmuşdum, amma ağlamırdım.